Okresy rozliczeniowe. Przedsiębiorstwa energetyczne dokonują rozliczeń z kon- sumentami za dostarczaną energię elektryczną i świadczone usługi dystrybucji albo usługi kompleksowe w okresach rozli- czeniowych określonych w taryfie i uzgodnionych w umowie. Przykładowo, są to okresy 1, 2, 6 i 12 miesięczne. Z długością okresu rozliczeniowego bezpośrednio wiąże się wysokość opłaty abonamentowej. Co do zasady, im krótszy okres rozli- czeniowy, tym wyższa opłata abonamentowa. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne ustala w taryfie kil- ka okresów rozliczeniowych dla danej grupy taryfowej, od- biorca ma prawo wyboru okresu rozliczeniowego oraz jego zmiany, jednak nie częściej niż raz na 12 miesięcy. Okres rozliczeniowy dla konsumentów zaliczanych do V grupy przyłączeniowej (gospodarstwa domowe) nie może być dłuższy niż rok. Okresy rozliczeniowe ustalone w taryfie sprzedawcy świadczącego usługę kompleksową są skorelo- wane z okresami rozliczeniowymi dystrybutora. W sytuacji, gdy okres rozliczeniowy jest dłuższy niż mie- siąc, w okresie tym mogą być pobierane opłaty za energię elektryczną oraz za usługę dystrybucji w wysokości okre- ślonej na podstawie prognozowanego zużycia. Prognoza ta ustalana jest na podstawie zużycia wyznaczonego w opar- ciu o rzeczywiste odczyty urządzeń pomiarowo-rozlicze- niowych, dokonane w analogicznym okresie poprzedniego roku kalendarzowego. Prognoza jest dokładna (w miarę) w sytuacji utrzymania profilu zużycia. Konsument ma pra- wo zgłosić istotne zmiany w poborze energii elektrycznej, które przedsiębiorstwo energetyczne powinno uwzględniać w prognozowanym zużyciu.
Okresy rozliczeniowe. 1. Podstawowym okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy, tj. 365 dni.
Okresy rozliczeniowe. Jednym z podstawowych zagadnień, które należy uwzględnić przy planowa- niu czasu pracy, jest właśnie okres rozliczeniowy. Pojęciem okresu rozliczeniowego określa się przedział czasu, na który pracodawca planuje czas pracy i po zakończeniu którego dokonuje jego rozliczenia. Długość okresu rozliczeniowego była do niedawna uzależniona od przyjętego systemu czasu pracy. W KP obowiązywała bowiem zasada, zgodnie z którą krótsze okresy rozliczeniowe znajdowały zastosowanie dla bardziej uciążli- wych systemów czasu pracy (np. dla pracy w ruchu ciągłym, w którym praca odbywa się przez 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu – okres rozlicze- niowy mógł wynosić maksymalnie 4 tygodnie, a dla podstawowego systemu czasu pracy, w którym pracuje się po 8 godzin przez 5 dni w tygodniu – aż 4 miesiące). Kodeks pracy wskazuje przy tym jedynie maksymalne długości okresów rozliczeniowych, w związku z czym pracodawcy w przepisach we- wnątrzzakładowych (tj. układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy lub ob- wieszczeniu) muszą określić dokładną ich długość. Ustawodawca nie narzuca przy tym sposobu określenia przedziału czasowego, jaki będzie obejmował przyjęty w zakładzie okres rozliczeniowy, zatem można go określić w miesią- cach lub tygodniach, które mogą, ale nie muszą pokrywać się z miesiącami lub tygodniami kalendarzowymi (a więc mogą przypadać na ich przełomie). W firmie przyjęto miesięczny okres rozliczeniowy, jednak ze względu na spe- cyficzne potrzeby zakładu pracy rozpoczyna się on 20. dnia każdego miesiąca, a kończy 19. dnia następnego miesiąca. W przedstawionym przypadku okres roz- liczeniowy przypada nie tylko na przełomie miesięcy kalendarzowych, ale i lat (np. okres rozliczeniowy od 20 grudnia 2013 r. do 19 stycznia 2014 r.). Najdłuższy dopuszczalny okres rozliczeniowy wynosi aktualnie 12 miesięcy. Dotychczas był on zastrzeżony jedynie dla 3 branż:
Okresy rozliczeniowe. Przedsiębiorstwa energetyczne dokonują rozliczeń z konsumentami za pobrane paliwa gazowe lub wyko- nane usługi związane z dostarczaniem paliw gazowych na podstawie odczytu wskazań układu pomiarowego, w okresach rozliczeniowych ustalonych w taryfie, nie dłuższych niż 12 miesięcy. Przykładowo, są to okresy 1, 2, 6 i 12 miesięczne. W okresach rozliczeniowych mogą być pobierane opłaty za paliwa gazowe lub wykonane usługi związane z ich do- starczaniem w wysokości określonej na podstawie progno- zowanego zużycia tych paliw, wyznaczonego według zasad szczegółowo określonych w taryfie. Co ważne, przedsię- biorstwo energetyczne powinno uwzględnić w prognozach zgłoszone przez konsumenta istotne zmiany w poborze pa- liw gazowych. W przypadku powstania nadpłaty lub niedopłaty za po- brane paliwa gazowe lub wykonane usługi: • nadpłata podlega zaliczeniu na poczet płatności ustalo- nych na najbliższy okres rozliczeniowy, o ile konsument nie zażąda jej zwrotu, • niedopłata jest doliczana do pierwszej faktury, wysta- wianej za najbliższy okres rozliczeniowy. W przypadku braku możliwości dokonania odczytu wska- zania układu pomiarowego, na podstawie którego przedsię- biorstwo energetyczne dokonuje rozliczeń za pobrane pali- wa gazowe, przedsiębiorstwo energetyczne ustala wielkość zużycia paliw gazowych na podstawie szacunku. Do jego wyznaczenia przyjmuje się średniodobowe zużycie paliw gazowych, ustalone na podstawie prawidłowo zmierzone- go poboru paliw gazowych w porównywalnym okresie, po- mnożone przez liczbę dni w okresie, którego ten szacunek dotyczy. Przy wyliczeniu wielkości szacunku przedsiębior- stwo energetyczne powinno uwzględnić sezonowość po- boru paliw gazowych oraz inne udokumentowane okolicz- ności mające wpływ na wielkość zużycia paliw gazowych.