De Veiligheidsregio’s. 64. De Veiligheidsregio’s zijn openbare lichamen die op grond van artikel 9 van de Wet veiligheidsregio’s (“Wvr”) door de colleges van burgemeester en wethouders van de gemeenten die behoren tot een bepaalde regio, via het treffen van een gemeenschappelijke regeling zijn ingesteld en in stand worden gehouden. Nederland is verdeeld in 25 veiligheidsregio’s. Iedere Veiligheidsregio zet zich in voor de veiligheid van de inwoners en bezoekers van dat gebied. Het bestuur van een Veiligheidsregio bestaat uit de burgemeesters uit die regio. Een van die burgemeesters wordt bij Koninklijk Besluit benoemd tot voorzitter, meestal de burgemeester van de grootste gemeente. Op dezelfde dag dat landelijke coronamaatregelen werden afgekondigd, 12 maart 2020, werden alle veiligheidsregio’s opgeschaald naar GRIP-4 (ramp waarbij meerdere gemeenten betrokken zijn) en werd artikel 39 Wvr van toepassing verklaard. Daarmee gingen verschillende bevoegdheden die verband houden met de openbare orde en veiligheid van rechtswege over naar de voorzitters van de veiligheidsregio’s. Het gaat daarbij op grond van artikel 7 Wvr onder meer om het informeren “over de oorsprong, de omvang en de gevolgen van een ramp of crisis die de gemeente bedreigt of treft, alsmede over de daarbij te volgen gedragslijn”. Vanaf 1 december 2020 verving de Tijdelijke wet maatregelen covid-19 (“Twm”) artikel 39 Wvr als basis voor de maatregelen die werden genomen, waarmee de bestuurlijke verantwoordelijkheid voor de handhaving van de coronamaatregelen weer bij de burgemeesters kwam te liggen. De verantwoordelijkheden en bevoegdheden van de voorzitters van de veiligheidsregio’s op grond van de Wpg bleven echter onverminderd van kracht.
