Reverse convertible. Een reverse convertible is een obligatie die naar de keuze van de debiteur of de uitgevende instelling kan worden afgelost tegen de hoofdsom of een in de leningsvoorwaarden vastgelegd aantal aandelen. Dit is het omgekeerde van een gewone convertible waarbij de keuze bij de belegger ligt. Een reverse convertible is een belegging met hoog risico omdat de belegger in feite een putoptie heeft geschreven. De belegger draagt het neerwaartse risico van het aandeel, zonder te profiteren van een koersstijging van het aandeel. Daartegenover staat vaak een relatief hoge rentevergoeding. Voor de overige kenmerken en risico’s wordt derhalve verwezen naar de risico’s en kenmerken van de converteerbare obligatie. Hedgefondsen is een verzamelnaam voor een variëteit aan beleggingsinstellingen. Hedgefondsen beleggen in de regel net als vermogensbeheerders in aandelen, obligaties, valuta en verschillende afgeleide financiële producten zoals opties en futures. Hedgefondsen gebruiken allerlei handelsstrategieën zoals het zogenaamde “short” gaan in aandelen. Met hedgen bedoelen financiële experts veelal het afdekken van een prijs- of koersrisico van een bepaalde beleggingspositie. Voor elk type risico zijn bepaalde hedgetechnieken voorhanden. Er zijn daarom veel verschillende soorten hedgefondsen. Toch deelt deze groep een aantal gemeenschappelijke kenmerken. Zo is het uitgangspunt van hedgefondsen om zowel in opgaande als neergaande markten positieve rendementen te behalen. Verder kennen veel hedgefondsen een strakke aan- en verkoopdiscipline. Hedgefondsen kunnen voorts een hefboomwerking toepassen door een beperkt deel van het fondsvermogen te lenen. In tegenstelling tot hetgeen de naam ‘hedgefonds’ suggereert, kunnen dergelijke fondsen wel degelijk marktrisico lopen. Hedgefondsen kunnen, zoals genoemd, beleggen met geleend geld, of gebruik maken van opties of andere derivaten, waardoor grote waardeschommelingen kunnen plaatsvinden. Ook zijn de beleggingen in een hedgefonds vaak minder liquide. De belegger dient zich, afgezien van de specifieke risico’s die samenhangen met de structuur van een hedgefonds, te realiseren dat ieder hedgefonds net als aandelen, onderhevig kan zijn aan waardemutaties ten gevolge van, onder andere, veranderingen in rentestand, wisselkoersen, economische veranderingen, politieke en bedrijfs(tak) ontwikkelingen (faillissementen en andere debiteurenrisico’s), tijdsverloop en plotselinge grote verschillen in vraag en aanbod op de financiële markten. Sp...
Reverse convertible. Een reverse convertible is een obligatie die naar de keuze van de debiteur/uitgevende instelling kan worden afgelost tegen de hoofdsom of een in de leningsvoorwaarden vastgelegd aantal aandelen. Dit is het omgekeerde van een gewone convertible waarbij de keuze bij Cliënt ligt.
Reverse convertible. Het principe van de reverse convertible is identiek aan de converteerbare obligatie. Echter bij deze obligatie is het de keuze van de uitgevende instelling om op vervaldag eventueel een bij uitgifte van de lening vastgesteld aantal aandelen uit te keren, in plaats van een geldbedrag terug te betalen. Het mag duidelijk zijn dat een uitgevende instelling dit alleen doet als die aandelen minder waard zijn dan het geldbedrag dat als alternatief moet worden uitbetaald.
Reverse convertible. Een reverse convertible is een obligatie die naar de keuze van de debiteur/uitgevende instelling kan worden afgelost tegen de hoofdsom of een in de leningsvoorwaarden vastgelegd aantal aandelen. Dit is het omgekeerde van een gewone convertible waarbij de keuze bij de belegger ligt. Een reverse convertible is een belegging met hoog risico omdat de belegger in feite een putoptie heeft geschreven. Hij draagt het neerwaarts risico van het aandeel, zonder te profiteren van een koersstijging van het aandeel. Daartegenover staat vaak een relatief hoge rentevergoeding. Sommige grote instellingen brengen financiële producten op de markt die zij zelf hebben ontworpen en samengesteld uit allerlei combinaties van onderliggende waarden en afgeleide financiële instrumenten. Ze worden veelal niet op de beurs genoteerd. De wederpartij van de belegger is de uitgevende instelling, zodat de belegger zich moet afvragen hoe groot het risico is dat hij uiteindelijk, bij verzilvering van zijn rechten, niet krijgt waar hij recht op heeft. Structured products hebben qua risico kenmerken van aandelen en obligaties. Ze hebben soms een vaste looptijd en kunnen dan op einddatum soms een hoofdsomgarantie geven (net als obligaties) , maar soms ook niet zodat zij weer beter vergelijkbaar zijn met een belegging in aandelen. Tijdens de looptijd geldt de hoofdsomgarantie doorgaans niet. Soms geven de structured products recht op een jaarlijks rendement wat soms rente wordt genoemd. De hoogte van deze (rente)vergoeding is meestal variabel. In andere gevallen moet men voor een eventueel rendement wachten op het einde van de looptijd. Welke rechten precies aan een bepaald product verbonden zijn, zal doorgaans alleen met zekerheid te bepalen zijn door bestudering van een door de nationale toezichthouder goedgekeurd prospectus van dat specifieke product. Een van de grootbanken heeft een Effectenderivaat op de markt gebracht, genaamd turbo. Turbo’s zijn er intussen in een groot aantal variaties. Op een bepaalde onderliggende waarde (aandeel, obligatie index etc.) kan de belegger een turbo kopen, waarmee hij speculeert op stijging of daling van de beurskoers. Met een optie heeft de turbo gemeen dat men met hefboomwerking kan profiteren van koersbeweging van de onderliggende waarde. Dus men betaalt maar een klein deel van de beurswaarde van het onderliggende aandeel terwijl men vanaf een bepaald niveau toch een op een met de stijging (of daling) meelift. In de prijs van dit complexe product zitten ...