Wykładnia. 1. Jeżeli w Umowie użyto terminów zdefiniowanych w rozporządzeniu (UE) 2016/679 terminy te mają takie samo znaczenie jak w tym rozporządzeniu.
Wykładnia. Jeżeli w Umowie użyto terminów zdefiniowanych w rozporządzeniu (UE) 2016/679 terminy te mają takie samo znaczenie jak w tym rozporządzeniu. Niniejszą Umowę odczytuje się i interpretuje w świetle przepisów rozporządzenia (UE) 2016/679. Niniejszej Umowy nie interpretuje się w sposób sprzeczny z prawami i obowiązkami przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) 2016/679 ani w sposób naruszający podstawowe prawa lub wolności osób, których dane dotyczą.
Wykładnia. O ile wyraźnie nie określono inaczej: (a) wyrażenia typu „w tym” oznaczają bez ograniczeń wymienienie kilku pozycji; (b) odniesienia do liczby pojedynczej obejmują również liczbę mnogą i odwrotnie, a (c)
Wykładnia. Zobowiązanie wygasa, gdy strony w celu umorzenia zobowiązania uzgod nią spełnienie innego świadczenia lub uzgodnią, że to samo świadczenie zostanie spełnione z innej podstawy prawnej. Strony mają swobodę w okre śleniu, jakie zachowanie dłużnika ma doprowadzić do umorzenia zobowią zania. Dlatego może to być zaciągnięcie zupełnie nowego zobowiązania, np. pożyczki w miejsce umowy sprzedaży, aby zaspokoić wierzytelność o zapłatę ceny. Może to być jednak także uzgodnienie innej waluty, niż dotychczas ustalona. Jednak w każdym wypadku strony muszą wyrazić wolę, że czynią to w celu umorzenia dotychczas istniejącego zobowiązania. Wystawienie dokumentu dłużnego opiewającego na daną wierzytelność, bez względu na to, jakiego rodzaju jest to dokument, nie prowadzi z istoty rzeczy do odnowienia. Projekt wychodzi bowiem z założenia, że strony mo dyfikują w ten sposób jedynie treść stosunku podstawowego przez zastrze żenie klauzul dokumentowych (od prostej prezentacyjnej do kwalifikowanej liberacyjnej). Nie powstaje wtedy żadne dodatkowe zobowiązanie. Nawet jednak, jeśli się przyjmie, że w wypadku publicznej wiary papierów war tościowych powstaje dodatkowe zobowiązanie, to nie ma ono nigdy na celu zniesienia zobowiązania ze stosunku podstawowego, tylko najwyżej ma go wspierać lub ułatwiać jego dochodzenie. Artykuł 1:26 § 2 można by uznać za superfluum, ale uzasadnia go narosła tradycja regulowania tego problemu, przy czym w kolejnych redakcjach została ona wykoślawiona.