Flexibiliteit en werkzekerheid. Het gebruik van flexovereenkomsten wordt tot het uiterste beperkt door deze contracten alleen toe te passen in uitzonderlijke situaties of bij (intra)sectorale uitwisseling. Het gaat daarbij om situaties waarbij sprake is van opvang van onvoorziene en ongeplande activiteiten of opvang van onvoorziene en ongeplande uitval van personeel die niet door werknemers met een arbeidsovereenkomst voor (on)bepaalde tijd kan worden geleverd. collectieve arbeidsovereenkomst sector ambulancezorg | hoofdstuk 4 25
Flexibiliteit en werkzekerheid. Het gebruik van flexovereenkomsten en inzet van bedrijven die personeel uitzenden/detacheren wordt tot het uiterste beperkt door deze alleen toe te passen in uitzonderlijke situaties of bij (intra)sectorale uitwisseling. Het gaat daarbij om situaties waarbij sprake is van opvang van onvoorziene en ongeplande activiteiten of opvang van onvoorziene en ongeplande uitval van personeel die niet door werknemers met een arbeidsovereen- komst voor (on)bepaalde tijd kan worden geleverd. Cao-partijen zetten nadrukkelijk in op naleving van de gestelde (kwaliteits-) eisen zoals bepaald in artikel 2.3 lid 6, artikel 3.6 lid 1 en lid 4.
Flexibiliteit en werkzekerheid. Algemeen: Partijen bevorderen dat in de organisatie flexibiliteit en werkzekerheid zorgvuldig in balans zijn. Tevens vinden partijen het van belang dat medewerkers en werkgevers de motivatie en het vermogen hebben zich aan te passen aan veranderende omstandigheden.
Flexibiliteit en werkzekerheid. Ten behoeve van de continuïteit van zorg en ondersteuning aan cliënten is het van belang dat organisaties zo veel mogelijk werken met vaste medewerkers en vertrouwde gezichten voor cliënten. Echter de ontwikkelingen zoals in de inleiding geschetst, leiden er toe dat de zorg in een ander krachtenveld komt te opereren, waarin zorgaanbieders geconfronteerd worden met onder meer gewijzigde financiering, budgetkortingen, aanbestedingen en concurrentie van zorgaanbieders uit andere sectoren en nieuwe toetreders. Dit vraagt van organisaties het aanpassingsvermogen om mee te kunnen bewegen met de ontwikkelingen. Een bepaalde mate van flexibiliteit in capaciteit en inzetbaarheid is daarvoor noodzakelijk. Het is echter wel in ieders belang dat flexibiliteit voor organisaties zo veel mogelijk hand in hand gaat met zekerheid voor medewerkers. Het gebruik van nulurencontracten en tijdelijke dienstverbanden zal daarom worden beperkt, terwijl tegelijkertijd het vergroten van de flexibele inzetbaarheid van (vaste) medewerkers bevorderd zal worden. Hierdoor ontstaat een betere balans tussen flexibiliteit en zekerheid. De invulling van de nieuwe balans in flexibiliteit en zekerheid is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van werkgever en werknemer. Hierbij wordt rekening gehouden met de volgende uitgangspunten: • Waar mogelijk (bij structureel werk) wordt gewerkt met medewerkers die werken op basis van een vast contract. • Gestreefd wordt naar het aanbieden van robuuste contracten binnen de financiële en formatieve mogelijkheden die de werkgever heeft; de contractsomvang in relatie tot de inzetbaarheid van de medewerker is onderwerp van het gesprek bij het aangaan of verlengen van de arbeidsovereenkomst. • Werken met bepaalde mate van flexibele arbeidsovereenkomsten is onderwerp van gesprek met de OR. Dit leidt tot de volgende wijzigingen in de CAO:
Flexibiliteit en werkzekerheid. 18 bovenwettelijke uitkering 28