Заклучок. Тим од консултанти за животна средина, специјализирани во своите области, ја испитаа постојната животна средина и предлогот за изградба на ПСОВ и притоа не беа откриени негативни ефекти за животната средина. Сепак, локалното население може да чувствува одредено вознемирување во текот на 18 месечниот период на договорот предвиден за изградба и во договорните документи ќе се предвидат мерки за ублажување (опишани во Студијата за оцена на влијанијата врз животната средина. Барањата за мониторинг се во согласност со законската регулатива и ќе се применуваат за да се обезбеди придржување кон спецификацијата за ефикасност во работата. Се заклучува дека ПСОВ ќе има позитивно влијание на животната средина.
Заклучок. Инклузивното договарање, што се врши од страна на син- дикатите и организациите на работодавачите, доби значај- на поддршка во јавните политики за време на депресијата меѓу двете светски војни и по 1945 година. За споредба, колективното договарање стана предмет на притисоци во голем број земји по финансиската криза од 2008 година. Ова следуваше по долгорочното опаѓање на стапките на синдикалното членство. Земјите во коишто опфатот на ко- лективното договарање останал стабилен или се зголемил се оние земји што го поддржале инклузивното колективно договарање преку низа мерки од политиките. Јасно е дека владините политики треба да одиграат клуч- на улога во поддршката на инклузивното договарање. Ова значи стимулативна правна рамка што осигурува почиту- вање на правата на организирање и го олеснува ефектив- ното признавање на синдикатите и работодавачите (и/или организациите на работодавачи) за целите на колективно- то договарање. Исто така, од владите се бара да преземат соодветни мерки и да донесат политики за унапредување на колективното договарање. Со оглед на сè поголемата нееднаквост и побарувачката за социјална правда, јавните политики треба да го зајакнат ко- лективното договарање и да ги зголемат неговиот опфат и инклузивност. Потребно е, исто така, да се зајакнат негови- те темели: силните и репрезентативните синдикати и орга- низации на работодавачите.
Заклучок. Главната анализа претставена во овој труд се однесува на запознавање со Законот за енергетика од 2011 година (Сл. Весник на РМ, 2011) [4], со кој општините добија обврска да донесат тригодишни програми за ЕЕ, годишни планови и да достават информација за спроведување на програмите во претходната година до Агенцијата за енергетика. Претставено е по кои точки треба да се води програмата и на кој начин АЕРМ го издава своето мислење за истите. Заклучно со периодот на истражувањето од 80 општини во Р. Македонија и Градот Скопје како посебна административна единица предадена програма имаат 54 општини (изразено во проценти тоа е 66%). Од предадените 54 програми, позитивно мислење имаат добиено 29 програми (53%), негативно мислење или програма која е стара и е усвоена само од Советот на Општината имаат 10 општини (18%), а дополнување во програмата е побарано од 17 општини (30%). Општина Карпош е исклучок бидејќи, во рамки на овие три години, во два наврати има доставено програма. Едната, во 2011, е програма согласно старата позитивна законска регулатива, а потоа, во 2013, поднесена е програма која добила позитивен статус. Предвид е земена програмата од 2013 година. Опсегот на постигнати заштеди на Општините со програмите за Енергетска Ефикасност е од 10 до 45%. Во првата година од донесувањето на Законот за Енергетика (Сл. Весник на РМ, 2011) [4] биле доставени најмал број програми за ЕЕ, а прогрес веќе се забележува во 2012 и 2013 година со двократно поголем број на предадени програми и воедно зголемување на позитивниот статус. На локалната самоуправа и одговара да има потврда од АЕРМ, бидејќи со таква референца се подобруваат аспектите при аплицирање за грантови или други субвенции, а исто така со подобрување на програмите се подобрува и влијанието врз животната средина. Се признава придонесот на општините во почитувањето на законската обврска и составувањето на програмите бидејќи со спроведување на мерките на локално ниво директно се влијае врз постигнување на зададените национални цели. Идна препорака е општините кои немаат програма за ЕЕ детално да ги анализираат веќе донесените, особено програмите со позитивно мислење, да се советуваат со Општините кои имаат програма или со експерти од областа на енергетиката кои можат да помогнат во составувањето на истата.
Заклучок. Со донесувањето на Законот за радиодифузна дејност во Ноември 2005 година се заокружи правната рамка која што го регулира и усогласува овој пазар со европските норми и стандарди. Македонија како држава која петнаесет години поминува низ транзиционен период се обидува да стави крај на хаосот кој што владее во моментот на етерот каде егзистираат 160 субјекти што претставува рекорд за европски рамки.1 Моменталната слика на просечен медиум во Р. Македонија е: годишни приходи до 300 000 евра, најголем дел од приходите доаѓаат од продажба на маркетинг пораки 53.25%, најчести клиенти им се големите компании 68.33%, просечен број на вработени е 64 од кои најголем процент опаѓа на новинари и техника. Медиумите сметаат дека квалитетот е критериум број еден во Р. Македонија и дека цените се под квалитетот што е презентиран од нивна страна.2 Врз основа на истражувањето што е направено над нив, субјектите кои дејствуваат на пазарот на електронски медиуми во Р. Македонија за 2005 година ги имаат следниве показатели: Принос на нето профит 5.14%, земајќи го 5% како просек во светската реалност можеме да констатираме дека и покрај констатираната хаотична состојба, медиумите работат профитабилно во оваа држава. Тековната ликвидност изнесува 1.25% и премногу заостанува зад просечните вредности кои се движат околу 4.2% што укажува на фактот дека медиумите имаат проблеми во секојдневните краткорочни обврски поврзани со обртен капитал. 1 xxx.xxxxxxxxxxx.xxx.xx 2 Економска студија на стратегиските економски особености на електронските медиуми во Р. Македонија , Јули 2006 Стапката не левериџ е 0.35% и се зема како нормала. Учеството на долгорочните кредити е во рамките на дозволеното кај македонските медиуми. Обртот на вкупни средства е 4.8% и е високо над нормалата од 1,8% додека пак бруто приносот на капитал е 2.47% што укажува дека инвеститорите можат да бидат задоволни од својата одлука да инвестираат во овие медиуми. Задржувањето на макроекономската стабилност како и подобрувањето на деловното опкружување ни овозможи да развиеме две сценарија.
Заклучок. За ѓаволот во деталите
Заклучок. 175 ПРИЛОЗИ 179 Прилог 1 – Договор за факторинг 179 Прилог 2 – Договор за факторинг 182 Прилог 5 – Известување за отстапување на побарувања 190 Користена литература 191 References 191 Овој научно, истражувачки труд има за цел да го претстави и објасни факторингот како алтернативен модел на финансирање на стопанството. Овој труд, исто така, се обидува научно да го истражи овој правен институт и да ја истакне неговата економска улога, преку укажување на предностите и недостатоците на овој модел на финансирање, како и да го прикаже неговиот статус во светот и во Македонија. Доброто корпоративно управување и професионален финансиски менаџмент може да придонесат за воспоставување на таква бизнис стратегија (во смисла на: стратегија во однос на потенцијалните ризици, системите за управување со ризиците и мониторинг, инвестициски стратегии, интервенции, итн.) која ќе ја направи компанијата отпорна на неочекувани и непредвидливи промени и тоа, како во нејзината постојна средина, така и на глобалниот пазар и навремено постапување, кое ќе придонесе за побрзо закрепнување од ефектите на кризата и минимизирање на бизнис загубите. Иницијативата за развој на трговските друштва во Република Македонија го вклучува и подржува развојот на малите и средните компании, како и на поединците и институциите што ги опслужуваат потребите на малите и средните компании и креираат амбиент за развојот на овој сектор. Целта на ова истражување е утврдување на потенцијалот на пазарот за факторинг со цел да се развијат нови финансиски алтернативи за компаниите во Македонија.
Заклучок. Генерална констатација е дека градот Скопје, поточно неговата управа настојува да ги следи модерните позитивни текови за енергетска заштеда во јавното осветление. Се прави редовно одржување на уличното светло, се заменуваат живините сијалици со натриумови, се размислува за набавка на софтвер за менаџмент со јавното светло. Сепак значителниот број од 1038 присутни високопритисни живини сијалици укажува дека таа тенденција мора да продолжи. Притоа градот треба да рзмислува и во правец на поставување на други типови светилки како компактни флуо и LED на оние сообраќајници или површини кои не бараат висок степен на осветленост, како на пример сервисни улици, паркинзи, кеј и градски парк. Кејот и паркот се интензивно искористени од пролет од есен првенствено од пешаци или велосипеди за кои нема потреба од значително осветлување. Паркинзите и сервисните улици исто не бараат висок степен на осветленост поради ниската брзина на движење на возилата, а и поради тоа што се претежно оптоварени дење. Дел од мостовите исто така може да бидат осветлени со LED светилки.
Заклучок. Генерална констатација е дека јавното осветлување на општината се состои од застарени сијалици кои многу брзо ја губат својата светлосна карактеристика, но кои во работниот период даваат задоволително ниво на осветленост. Друга предност е што се со ниска цена и нивното одржување може да се остварува без поголеми притисоци врз општинскиот буџет. Општината сепак би требало да настојува, во рамките на своите финансиски можности да отпочне со процес на замена на постоечките светлосни елементи со нови, од друг тип кои даваат поголемо осветлување или помала потрошувачка – Натриумови, LED, Compact fluo. Современите компактни флуо и ЛЕД светилки имаат подобрена распределба на светлосниот флукс и подобрена искористивост на енергијата во однсо на постарите видови на вакви расветни тела. Современите ЛЕД кластери за надворешно осветлување не само што даваат квалитетно осветлување туку и се со значително поголема издржливост и работен век. Друга предност е што компактните флуо и LED-от токму поради тоа што малку трошат може да се напојуваат и преку соларни панели локално поставени на секој столб. Почетната инвестиција би била значителна поради промена на опремата што ќе треба да одговара на овие типови на сијалици, но би се вратила преку помала потрошувачка, голем век на траење и намалена потреба од одржување. Постои уште една мерка која општината би можела да ја имплементира, а тоа е воведување на Интегриран систем за контрола на осветлувањето. Овој систем би овозможил централна контрола и управување со осветлувањето, посебно делот со палење кој би бил командуван од едно централно место. Системот дава можност и за повратна информација за состојбата на секоја светилка – вклучена или исклучена сијалица, прегорена, оштетена и тн. Дополнителен бенефит би бил што би се смениле канделабрите и столбовите на кои се поставени светлосните елементи, за да може да се вгради соодветна опрема. Меѓутоа ваквиот систем има и големи недостатоци, како цена на чинење на негова имплементација, време потребно за подготовка и евентуални имотни спорови околу поставеноста на опремата. Потребно е да се одбере фирма која ќе направи попис на секое светлосно место, негова каталогизација и вцртување на шема. Избор на опрема, софтвер, замена на постоечките столбови со нови, замена на расветни тела, обука на персонал и слично. Сето тоа бара високи финансиски издатоци на општината и оптоварување на нејзиниот буџет. Посебно е неисплатлив за општини со мал број на жители, расфрленост на населените мест...
Заклучок. Во деновите кога постои финансиска и еколошка загриженост насекаде во светот, а особено во земјите во развој како што е Р.Македонија, важно е да се сведат работните трошоци за нормално функционирање на минимум. Ова се однесува на општинските управи, како посебни структури кои се грижат за нормално функционирање на јавните објекти (училишта, градинки, здравствени домови, интернати, спортски сали и сл.). Една од разликите помеѓу оние кои одлично се справуваат со потешкотиите за нормално функционирање и другите кои многу тешко успеваат да се соочат со проблемите е во тоа што првите ги редуцирале нивните непотребни трошоци за енергија пред да биде многу доцна.
Заклучок. За да развие стратегија за судење, бранителот треба да има теорија на случај. Преку изнесување идеи бранителот ќе ја избере најдобрата можна теорија. Најсилната теорија се заснова на едно прашање кое случајот е најмалку способен да го поддржи или да го нападне. Преку настапување со една теорија одржувате континуитет, кредибилитет и интегритет пред судскиот совет. Доколку не постои можност само за една теорија, единствената друга опција е пристапот со повеќе теории. Значителен недостаток на оваа стратегија е тоа што е исклучително тешко, ако не и невозможно, бранителот да го задржи кредибилитетот пред судскиот совет. Бранителот мора да објасни зошто е потребен сведокот, суштината на неговото сведочење и како тоа ќе му помогне на судскиот совет при одлучувањето. Бранителот мора да предвиди како спротивната страна (и судијата) би го испитале сведокот.