Actoren. 1. De Partijen erkennen dat de regeringen in de partnerlanden een centrale rol vervullen bij de vaststelling en uitvoering van de prioriteiten en strategieën voor hun land. Zij erkennen de essentiële rol van parlementen bij het opstellen en goedkeuren van wetgeving, het goedkeuren van begrotingen en het ter verantwoording roepen van regeringen. Zij erkennen de rol van lokale autoriteiten bij en hun bijdrage aan het versterken van de democratische verantwoordingsplicht en het aanvullen van overheidsmaatregelen.
2. De Partijen erkennen de belangrijke rol van subregionale, regionale, continentale en intercontinentale organisaties voor de verwezenlijking van de doelstellingen van deze Overeenkomst, en met name de doelstellingen van de Regionale Protocollen.
3. De Partijen erkennen de belangrijke rol en bijdrage van belanghebbenden, ongeacht in welke vorm of met welke nationale kenmerken, namelijk het maatschappelijk middenveld, de economische en sociale partners, waaronder vakbondsorganisaties, en de private sector, en komen overeen de effectieve deelname van deze belanghebbenden te bevorderen en te versterken met de bedoeling meer inclusieve beleidsprocessen tot stand te brengen op basis van een multistakeholderbenadering. Daartoe zorgen de Partijen ervoor dat al die belanghebbenden, waar passend, worden geïnformeerd en geraadpleegd over strategieën en sectoraal beleid, hun inbreng leveren voor het brede proces van de dialoog, capaciteitsopbouw ontvangen op kritieke gebieden en deelnemen aan de uitvoering van samenwerkingsprogramma’s op de gebieden die hen aangaan. Een dergelijke deelname aan samenwerkingsprogramma’s moet gebaseerd zijn op de mate waarin deze programma’s tegemoetkomen aan de behoeften van de bevolking en op hun specifieke bevoegdheden, en moet over verantwoordingsplichtige en transparante bestuursstructuren beschikken.
Actoren. De voornaamste actoren zijn de minister van Buitenlandse Zaken en - sinds 1965 - de minister voor Ontwikkelingssamenwerking als de eindverantwoordelijkheden voor het buitenlands beleid. Beiden maken gebruik van hetzelfde ambtelijke apparaat: het ministerie van Buitenlandse Zaken. De vertegenwoordigingen van het Koninkrijk in het buitenland zijn strikt genomen geen afzonderlijke actoren. Zij maken deel uit van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Verspreid over de hele wereld verrichten zij werkzaamheden ten behoeve van de beleidsvoorbereiding en voeren zij het beleid uit dat op het departement in Den Haag is vastgesteld. Het zijn vooruitgeschoven posten van het depar- tement. Ze zijn te onderscheiden in gezantschappen, ambassades en (beroeps)consulaire posten en Permanente Vertegenwoordigingen bij internationale organisaties. Op de tweede plaats bewegen zich op het terrein van het buitenlands beleid de andere departementen van algemeen bestuur en hun uitvoerende diensten. Geen overheidsdienst zo klein of hij had een component "internationale aangelegenheden" in het takenpakket. Ook lagere overheden (en niet alleen vanuit een wettelijke bevoegdheid om, bijvoorbeeld paspoorten te verstrekken) begaven zich op internationaal terrein. Het onderhouden van contacten met het buitenland was sinds de oorlog niet langer uitsluitend de taak van de minister van Buitenlandse Zaken. Het ministerie van Buitenlandse Zaken bleef echter, ongeacht de taken van de andere departementen, eerstverantwoordelijke voor het buitenlands beleid en de eenheid van dat beleid. Een uitzondering hierop vormden de ministeries van Economische Zaken en van Financiën, die de verantwoordelijkheid droegen voor het buitenlandse economische en financiële beleid. Het ministerie van Economische Zaken zond evenwel na 1950 geen eigen ambtenaren uit, maar bediende zich, net als Financiën van ambtenaren van de Buitenlandse Dienst. De Ministerraad bezat enkele, in het Reglement van Orde gespecificeerde bevoegdheden op het terrein van het buitenlands beleid. Daarnaast trad de minister-president in internationale fora en bij buitenlandse bezoeken steeds meer als regeringsleider op en ontwikkelde zich zodoende steeds meer tot een zelfstandige actor op dit beleidsterrein. De Ministerraad kende diverse onderraden waarvoor de minister van Buitenlandse Zaken of de minister voor Ontwikkelingssamenwerking als coördinerend bewindspersoon waren aangewezen en onderraden die mede op het beleidsterrein van Buitenland...
Actoren. In de vorige paragraaf is op beknopte wijze een diversiteit aan zelfreguleringsinstrumenten uiteengezet met daaraan gekoppeld de mogelijkheden voor zelfregulering. Uiteraard is de context van een beleidsvraagstuk breder en complexer dan simpelweg het identificeren van het type beleidsprobleem en een keuze te maken voor een (combinatie van) zelfreguleringinstrument(en). Wellicht een van de meest belangrijke zaken om als beleidsmaker in overweging te nemen zijn de spelers, ook wel actoren genoemd, die betrokken zijn bij het beleidsvraagstuk. In de literatuur worden vier groepen actoren onderscheiden, te noemen: gebruikers, overheden, faciliterende instanties en overige belanghebbenden. Afhankelijk van de rol, kenmerken, drijfveren en mogelijkheden zal bepaald moeten worden in hoeverre een specifiek zelfreguleringsinstrument succesvol zal zijn. Bijvoorbeeld, heeft de branche waarin het beleidsvraagstuk zich voordoet een zekere mate van deskundigheid en is er een bepaalde mate van organisatie. Kijkende naar de overheid, zou men de vraag kunnen stellen: Wat is de mate van betrokkenheid, de maatschappelijke druk en in hoeverre wil men de vinger aan de pols houden. Tevens kan men zich afvragen welke rol de faciliterende instanties kunnen spelen. Specifieke instanties als het Nederlands Normalisatie-instituut, De raad voor Accreditatie etc. hebben alle benodigde informatie om branches en overheden succesvol te begeleiden in het zelfreguleringproces.
Actoren. In deze paragraaf worden de verschillende actoren van de Fun en Adventure branche uiteengezet. Belangrijk hierin is dat de lezer inzicht krijgt in de diversiteit van de branche en de mogelijke rollen die zij spelen.
Actoren. Lijst van actoren, adviesinstanties, stakeholders en deskundigen