Faling. De faling, ook wel faillissement genoemd, is de veroordeling van een ondernemer (natuurlijke persoon of rechtspersoon) waardoor de onderneming of het bedrijf de facto ophoudt te bestaan, en waarbij het vermogen van de ondernemer wordt aangeslagen om door de curator te worden aangewend tot delging van de schulden. De procedure van de faling wordt doorgaans ingezet naar aanleiding van een klacht van een schuldeiser. In bepaalde gevallen, maar niet altijd, houdt het faillissement ook de veroordeling in van de verantwoordelijken. Dat is het geval bij frauduleus failliet of bedrieglijk bankroet. In principe houdt dit ook in dat men in de toekomst geen eigen zaak meer mag uitbaten. Daarnaast bestaat ook de mogelijkheid van de “kwijtschelding”. Als er overduidelijk geen enkel spoor is van bedrog, fraude of wanbeheer, wat bv het geval kan zijn wanneer het bedrijf van een leverancier wordt meegesleurd in het faillissement van een afnemer, kan verschoning worden verleend, waardoor het bedrijf in faling vereffend wordt, en – ongeacht of daarbij alle schulden gedelgd kunnen worden – de bedrijfsleider of de aandeelhouders van de rechtspersoon opnieuw met een schone lei een zaak kunnen opstarten. Onder de vroegere handelswetgeving was het begrip “faling” voor sommigen niet van toepassing, omdat zij geacht werden geen daden van koophandel te stellen. Dat was het geval voor sommige vrije beroepen, voor sommige landbouwers en voor particulieren die hun schulden niet (kunnen) betalen. In dat geval spreekt men niet over faling of faillissement, maar over “persoonlijk onvermogen”. Bij persoonlijk onvermogen worden doorgaans ook alle bezittingen van de onvermogende aangeslagen en te gelde gemaakt voor het delgen van de schulden. In tegenstelling tot het faillissement wordt bij persoonlijk onvermogen geen kwijtschelding verleend. De openstaande schulden blijven verschuldigd, en worden vereffend via bv een gerechtelijk bevolen “loonbeslag”. Met de recente goedkeuring van het Wetboek Economisch Recht werd hierin een belangrijke wijziging doorgevoerd. Alle landbouwers, vrije beroepen en ondernemingen vallen nu onder de definitie “onderneming” en kunnen derhalve in aanmerking komen voor het faillissement en dus ook voor de kwijtschelding van de niet meer te delgen schulden. De kwijtschelding (vroeger : “verschoning”) behoorde in de vroegere wetgeving tot de mogelijkheden, in de huidige wetgeving is dit een recht geworden. Met de belangrijke nuance dat dit recht niet de facto geldt,...
Faling. In geval van faling, gerechtelijk akkoord of onroerend beslag vervalt het verbod tot verkopen vermeld in artikel twaalf, mits de beslaglegger en de curator zich verbinden om het in artikel zestien bepaalde na te leven. 15. Voorwaarden te vervullen door de hypothecaire kredietverlener ten opzichte van de verkoper.