Regeling onkostenvergoeding. Per periode zal aan functionarissen, die naar het oordeel van de werkgever daarvoor in aanmerking komen, een vaste onkostenvergoeding worden verstrekt. Deze onkostenvergoeding is bestemd voor niet direct aanwijsbare, doch naar verwachting te maken reis-, verblijfs- en representatiekosten. Deze opsomming is niet limitatief. Uitgangspunt van de regeling is dat werknemers die voor een dergelijke vergoeding in aanmerking komen daadwerkelijk kosten maken, respectievelijk dat daadwerkelijk sprake is van representatieve verplichtingen. In verband met fiscale voorschriften terzake geldt in de regeling een zogenaamd declaratieminimum. Een declaratieminimum wil zeggen dat per rekening een bedrag is vastgesteld waaronder de werknemer de gemaakte kosten niet kan declareren. Bij het bepalen van het niveau van de onkostenvergoedingen zijn de navolgende uitgangspunten gehanteerd:
a. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de vergoedingen voor: functionarissen werkzaam in de commerciële buitendienst; functionarissen in de hogere functiegroepen met meer en regelmatige representatieve verplichtingen.
b. Het gebruik van consumpties en lunches dient in zekere mate ook het privébelang van de werknemer. Derhalve zijn de vergoedingsniveaus lager dan de daadwerkelijk te maken kosten.
c. De navolgende kosten worden onderscheiden: - lunch - koffie / thee e.d. - telefoon / parkeergeld: werknemers die een dienstreis maken, worden regelmatig geconfronteerd met zakelijke gesprekskosten resp. parkeerkosten; - representatie: hieronder worden begrepen de kosten die de werknemer maakt als hij de consumpties betaalt voor een cliënt /gesprekspartner, als een presentje of kleine attentie wordt gegeven e.d. Voor de onder lid IVa genoemde functionarissen gelden jaarlijks door de werkgever vast te stellen onkostenvergoedingen en declaratieminima. In het geval van arbeidsongeschiktheid langer dan drie aaneengesloten betalingsperioden, komt de onkostenvergoeding te vervallen. In alle andere gevallen vervalt de onkostenvergoeding onmiddellijk.
Regeling onkostenvergoeding. Regeling Vergoeding van reiskosten m.u.v. artikel 1 lid 2 Zakelijke reiskosten Regelingen D Levensfase bewust HRbeleid en Interne mobiliteit
Regeling onkostenvergoeding. Per periode zal aan functionarissen, die naar het oordeel van de werkgever daarvoor in aanmerking komen, een vaste onkostenvergoeding worden verstrekt. Deze onkostenvergoeding is bestemd voor niet direct aanwijsbare, doch naar verwachting te maken reis-, verblijfs- en representatiekosten. Deze opsomming is niet limitatief. Uitgangspunt van de regeling is dat werknemers die voor een dergelijke vergoeding in aanmerking komen daadwerkelijk kosten maken, respectievelijk dat daadwerkelijk sprake is van representatieve verplichtingen. In verband met fiscale voorschriften terzake geldt in de regeling een zogenaamd declaratieminimum. Een declaratieminimum wil zeggen dat per rekening een bedrag is vastgesteld waaronder de werknemer de gemaakte kosten niet kan declareren. Bij het bepalen van het niveau van de onkostenvergoedingen zijn de navolgende uitgangspunten gehanteerd: Er wordt onderscheid gemaakt tussen de vergoedingen voor: xxxxxxxxxxxxxxx werkzaam in de commerciële buitendienst; functionarissen in de hogere functiegroepen met meer en regelmatige representatieve verplichtingen. Het gebruik van consumpties en lunches dient in zekere mate ook het privébelang van de werknemer. Derhalve zijn de vergoedingsniveaus lager dan de daadwerkelijk te maken kosten.
Regeling onkostenvergoeding. Regelingen D Levensfase bewust HRbeleid en Interne mobiliteit