Образложение. Собранието на акционери на Стопанска банка АД – Скопје (СБ или Банка) на својата 13-та седница одржана на 17.10.2006 година и на својата 19-та седница одржана на 19.10.2008 година ги одобри Одлуките за голема зделка со заинтересирана страна преку издавање на субординиран долг. Врз основа на наведените одлуки Xxxxxxx потпиша два договори за субординиран долг: Договор бр. 01-2929 од 20.12.2006 и Договор број 01-2776 од 04.11.2008 година, во вкупен износ од ЕУР 45 милиони кои во тоа време беа потребни за зајакнување на сопствените средства и поддржување на деловните активности на Банката. Двата кредити имаат рок на достасување од 10 години, а согласно член 5, став 2 (5.2) од Договорите, двата кредити се отповикливи од страна на давателот на кредитите по изминати пет години, по предходна согласност од Народна Банка на РМ (во натамошниот текст: НБРМ). Двата кредити достасуваат во 2016 (ЕУР 20 милиони), односно 2018 година (ЕУР 25 милиони). Согласно важечката регулатива, по истек на петтата година, кредитите се амортизираат по стапка од 20% годишно и соодветно се исклучуваат од пресметките на сопствените средства. Заклучно со 31.12.2014 година, од вкупно ЕУР 45 милиони по основ на двата договори, како неамортизиран дел во пресметките на сопствените средства се вклучува износ од ЕУР 19 милиони. Имајќи го предвид постојаниот стремеж кон континуирано зајакнување на капиталната сила и вкупниот финансиски потенцијал на Банката, СБ заедно со стратешкиот акционер, Национална Банка на Грција (НБГ), ги разгледа можностите за идното движење на капиталната позиција, во контекст на основните деловни и развојни цели, и побара претходна согласност од НБРМ за предвремено враќање на двата субординирани кредити. По ова барање, со Решение Бр. 20766 од 09.06.2015 година, Гувернерот на Народна Банка на Република Македонија издаде претходна согласност за предвременото враќање на субординираните кредити, под услов истата да влезе во сила откако Собранието на акционери на Стопанска банка АД - Скопје ќе донесе одлука за прераспределба на дел од акумулираната добивка во износ од денарска протвредност на ЕУР 35.000.000,00 во акумулирана добивка ограничена за натамошна распределба. Со реализацијата на предложеното предвремено враќање на субординираните кредити и истовремено зајакнување на сопствените средства на Банката за износ од противвредност на ЕУР 35.000.000,00, во наредните три години, СБ планира да ги оствари планираните бизнис цели утврдени со Деловниот план и Развојната политика...
Образложение. Ревизијата е неоснована. Неоснован е наводот во ревизијата за погрешна примена на материјалното право. Во овој спор од изведените докази , помеѓу другото, е утврдено дека странките биле во деловни односи по основ на договор за продажба врз основа на кој тужителот во текот на 1995 година му испорачал на тужениот, стока-лекови, која тужениот уредно ја примил,но задоцнил со плаќањето, па пресметаната законска затезна камата по истекот на 15-от ден од денот означен во фактурите изнесувала 5.388.985.50 денари. Уште е утврдено дека на ден 27.06.1997 година странките заклучиле договор за деловна соработка во кој било договорено рокот за плаќање да биде 90 дена од денот на испораката. Исто така е утврдено дека во членот 4 од истиот договор странките се согласиле тужителот како испорачател се откажал од законската затезна камата од деловната соработка во претходниот период. По мислење на Врховниот суд на Република Македонија пониските судови правилно го примениле материјалното право кога тужбеното барање на тужителот, за долг, го одбиле како неосновано. При одлучувањето пониските судови се раководеле од утврденото дека со договорот за деловната соработка од 27.06.1997 година во членот 4 странките се договориле дека тужителот како испорачател се откажал од законската затезна камата од деловната соработка од претходната период. Тоа значи дека тужителот се откажал од предметното побарување што преставува пресметана законска затезна камата за задоцнетото плаќање за испорачаната стока во текот на 1995 година како период што претходел на склучувањето на договорот од 27.06.1997 година. Според тоа пониските судови правилно го примениле материјалното право кога согласно член 344 од Законот за облигациони односи (ЗОО) според која одредба обврската престанува кога доверителот ќе изјави на должникот дека нема да го бара исполнувањето на обврската и должникот ќе се согласи со тоа, тужбеното барње го одбиле како неосновано. Од овие причини како неоснован се јавува наводот во ревизијата дека пониските судови погрешно го толкувале членот 4 од Договорот од 27.06.1997 година и дека согласно член 344 од ЗОО потребно било да се склучи договор за опростување на долгот, што не е случај со предметниот договор. Ова уште повеке што договорот од 27.06.1997 година е писмен договор потпишан од овластени лица на странките во кој јасно е изразена нивната воља. Исто така како неоснован се јавува и наводот во ревизијата дека никој не може да се откаже од течењето на законската законска камата пор...
Образложение. Ревизијата е неоснована.
Образложение. Барањето за заштита на законитоста е основано. Врз основа на утврдената фактичка состојба, пониските судови во побиваната со која е потврдена првостепената пресуда тужбеното барање на тужителот го уважиле и го задолжиле тужениот да му врати на тужителот на име главен долг износ од 27.000 ДЕМ, со домицилна камата сметано од 14.4.1997 година до денот на исплатата или да му исплати денарска противвредност во износ според средниот девизен курс на Народна банка на Република Македонија на денот на исплатата со законска затезна камата сметано од 14.4.1997 година до денот на исплатата, како и да му ги надомести трошоците по постапката во износ од 63.840,00 денари во рок од 15 дена по правосилноста на пресудата, под страв на присилно извршување. Противтужбеното барање на тужениот делумно го уважиле и ја поништиле како незаконита одредбата од договорот за заем, склучен помеѓу странките на 15.11.1993 година и оваа одредба да не произведува правно дејство во однос на висината на каматната стапка сметано од максималната дозволена законска камата, односно домицилна каматна стапка до износот на договорено определената месечна каматна стапка во износ од 10%, односно 7%. Го задолжиле тужителот да му врати на тужениот на име повеќе исплатена камата над максимално дозволената законска камата износ од 7.046 ДЕМ, со домицилна камата сметано од 8.5.1998 година до денот на исплатата во денарска противвредност сметано по средниот девизен курс на Народна банка на Република Македонија на денот на исплатата, како и да му надомести дел од трошоците на тужениот по постапката во износ од 31.730,00 денари с# во рок од 15 дена по правосилноста на пресудата, под страв на присилно извршување. Пониските судови прифатиле дека согласно член 262 од ЗОО, доверителот е овластен да бара од должникот исполнување на обврската, а должникот е должен да ја исполни совесно во с# како што гласи таа. Тужениот е во обврска да му врати на тужителот износ од 27.000 ДЕМ, со домицилна камата во денарска противвредност по средниот курс на Народна банка на Република Македонија на денот на исплатата, а од причина што овој износ тужениот го зел од тужителот на заем. Помеѓу странките, согласно член 557 од ЗОО, бил склучен писмен договор за заем, а странките не го спорат главниот долг. Согласно член 399 став 1 од ЗОО, пониските судови прифатиле дека ништовна е одредбата од договорот за заем во делот за висината на договорената камата, бидејќи стапката на договорената камата помеѓу поединци не може да биде поголема ...
Образложение. Ревизијата е неоснована. Во оваа правна работа неспорно било дека тужениот на тужителот му дал писмена понуда за склучување договор за осигурување на посеви и плодови, на тој начин што во дневникот на шефот на службата за земјоделие на тужителот ги дал податоците за површините што ги осигурува, културата, приносот и сумата на која имал намера да ги осигура. Таквата понуда своерачно ја потпишал. Врз основа на тоа, повереникот на тужителот му направил две полиси за осигурување, кои тужениот не ги потпишал. Врховниот суд на Република Македонија одлучувајки по ревизијата на тужениот, ја одби како неоснована поради следното: Врз основа на ваквата фактичка состојба, пониските судови го уважиле тужбеното барање заземајќи правно стојалиште дека во случајот тужениот, како осигуреник доставил понуда до тужителот, како осигурувач за склучување на предметниот договор за осигурување и бидејки тужителот таа понуда ја прифатил, договорот за осигурување бил склучен со давањето на понудата согласно член 901 од Законот за облигационите односи. Ревизијата не ја оспорува утврдената фактичка состојба, но смета дека погрешно е правното стојалиште на пониските судови и тврди дека во случајот договорот за осигурување не бил склучен, бидејќи тужениот не потпишал полиса за осигурување или исправа што ја заменува. Се работи за строго формален договор и потписот на тужениот во работниот дневник на шефот на службата за земјоделие не претставува понуда во смисла на член 901 од Законот за облигационите односи. При неспорно утврдената фактичка состојба и по наоѓањето на овој суд, пониските судови правилно ја примениле цитираната законска одредба кога го уважиле тужбеното барање на тужителот. Правилно е стојалиштето на пониските судови дека давањето и потпишувањето на податоците од тужениот за предметот и сумата на осигурувањето во работниот дневник на овластеното лице на осигурувачот, претставува писмена понуда од тужениот за склучување договор за осигурување и бидејќи таквата понуда осигурувачот не ја одбил во рокот од 8 дена, се смета дека договорот за осигурување е склучен кога таквата понуда осигуреникот ја дал, а пак овластеното лице на тужителот ја примил во работниот дневник, согласно член 901 став 2, 3 и 4 од Законот за облигационите односи, кој во случајот се применува како републички пропис врз основа на член 5 од Уставниот закон за спроведување на Уставот на Република Македонија. Со тоа настанала и обврската за тужениот согласно член 912 од Законот за облигационите односи, да ...
Образложение. Неоснован е и наводот во ревизијата за погрешна примена на материјалното право. Имено, меѓу другото било утврдено дека xxxxxxxx објавил оглас и доставил пријава до Агенцијата на РМ на 16.08.2010 година за потреба од еден работник инжињер технолог - текстилец. За тоа работно место се пријавила тужителката која била избрана и со тужениот склучила xxxxxx за вработување на определено време од 31.08.2010 година за време од 3 месеци сметано од 01.09.2010 година до 31.12.2010 година. Со протекот на времто од три месеци на тужителката не и престанал работниот однос, туку во согласност со тогашните потреби, а и сегашните на тужениот продолжила да работи на работно место како инжињер технолог - текстилец. Со решение на Фондот ПЕ Б. од 22.02.2013 година на тужителката и било утврдено право на надомест на плата за отсуство од работа поради бременост и породување за периодот од 15.01.2013 година до 11.10.2013 година. Без никакво известување, иако породилното отсуство не е на терет на тужениот, тужениот на 22.03.2013 година донел одлука со која на тужителката и престанал работниот однос сметано од 26.03.2013 година. Тужителката била известена дека со решение на ФЗОМ и е ускратено правото на паричен надоместок по основ на породилно отсуство сметано од 26.03.2013 година. Тужителката кај тужениот работела на истото работно место и остварила стаж на осигурување од 3 години, 5 месеци и 13 дена. Врз основа на вака утврдената фактичка состојба пониските судови го усвоиле тужбеното барање на тужителката заклучувајќи дека работниот однос на определено време на тужителката од 3 месеци согласно член 46 став 4 од Законот за работните односи, се трансформирал во работен однос на неопределено време, бидејќи тужителката засновала работен однос на определено време на работно место кое било упразнето и на истото работно место продолжила да работи повеќе од 2 години, а xxxxxxxx обезбедил финансиски средства, па со оглед на струката на тужителката и дејноста на xxxxxxxx, тужениот имал трајна потреба од таков работник. Правилно пониските судови утврдиле дека престанокот на работниот однос е незаконит, меѓутоа погрешно заклучувајќи дека работниот однос на тужителката заснован на определено време се трансформирал во работен однос на неопределено време. Врховниот суд на Република Македонија, наоѓа дека одлуката за престанок на работен однос на определено време по договор бр.03-347/5 од 31.08.2010 година е незаконита. Тоа од причина што наведениот договор е склучен на определено време од 01.09...
Образложение. Работниот однос на работникот во Друштвото престанува поради истите причини споменати во диспозитивот, односно поради истекот на рокот за кој што бил склучен работниот однос на определно време, согласно Договорот за работа на определено време од 6(шест) месеци, склучен на година. Одлуката е составена во 3(три) примероци, по еден за работникот и за Друштвото, а третиот за службена употреба.
Образложение. ТРИАНГЛ ЗИН ДОО достави понуда за склучување на Договор за вршење на управувачки работи бр. од год., со која Ви нуди услуги за управување со зградата. Сопствениците на посебните делови на зградата на ул. бр._ , влез , ја разгледаа понудата и со оваа одлука истата ја прифаќаат во целост и го определуваат понудувачот-ТРИАНГЛ ЗИН ДОО за управител на зградата на ул. бр. , влез . Сопствениците на посебните делови го избрираат лицето , сопственик на посебниот дел од
Образложение. Анализата на движењата на пазарот и деловното работење на друштвото, укажа дека имотот сопственост на Друштвото и тоа имот кој се наоѓа во адреса ул.М.Тито б.б Тетово, КП бр.2909/3 за КО Тетово-1, запишан во ИЛ бр.39213, на подолг рок е нерентабилен и генерира дополнителни трошоци. При ваква ситуација, се оцени дека е потребно да се изврши продажба на овој дел од недвижниот имот на Друштвото. Поради потребата од истражување на пазарот, како и прибирање на понуди и стапување во преговори со потенцијални купци, се со цел постигање на оптимална пазарна цена за продажба на имотот, Собранието на акционери ја донесе предметната одлука. --------------------------