Kabeldoorgifte. De bepaling inzake de proportionele billijke vergoeding laat artikel 26a Auteurswet onverlet. De inning van de vergoeding voor secundaire openbaarmaking via de kabel blijft, voor zover daarvan technisch gezien nog sprake is, via de regeling van artikel 26a Aw lopen. Voor de kabeldoorgifte van buitenlandse omroepen moet dus op de oude manier worden betaald, waarbij ook de producenten via Agicoa een aanspraak hebben. Rodap zal ongetwijfeld willen dat dit soort aanspraken worden meegenomen in de collectieve afspraken en niet worden geclaimd bovenop hetgeen door de cbo’s al wordt geclaimd op grond van de proportionele billijke vergoeding. Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat de collectieve aanspraken alleen maar gelden voor zover de filmmakers hun exploitatieverbodsrechten volledig overdragen aan de producent. Maar voor de secundaire kabeldoorgifte(verbods)rechten geldt nu eenmaal dat ze alleen collectief kunnen worden uitgeoefend (of door omroepen voor zover het om aan hen toebehorende rechten gaat). Informatieverschaffing (lid 4) “Het vierde lid is – vooruitlopend op de implementatie van de richtlijn collectief beheer die op dit punt tot het stellen van wettelijke bepalingen noopt – opgenomen om de collectieve beheersorganisaties in staat te stellen de informatie te verkrijgen die zij nodig hebben voor de vaststelling van de verschuldigdheid en de hoogte van de billijke vergoeding van degene die de werken uitzendt of doet uitzenden dan wel mededeelt aan het publiek. Daarnaast betreft
Kabeldoorgifte. In het geval van kabeldoorgifte bestond er discussie over de verenigbaarheid van ARI-overeenkomsten met het verplicht collectief beheer van kabeldoorgifterech- ten, en de draagwijdte van de uitzondering daarop voor omroeporganisaties (zoals hierboven weergegeven). In het geschil tussen Telenet en 11 collectieve beheersorganisaties, waaronder AGICOA en Sabam, was de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen van mening “dat het systeem van het verplicht collectief beheer niet uitsluit dat de omroepen overeenkomsten met de rechthebbenden kunnen afsluiten, zodat hun programma’s rechtenvrij aan een kabelmaatschappij kunnen worden aangeleverd.”29 Deze opvatting werd evenwel tegengesproken door het hof van beroep in Antwerpen, dat wees op de discrepantie tussen artikel 53, § 3 van de Auteurswet (nu art. XI.224, § 3 WER) en artikel 10 SatKab-Richt- lijn. Het Hof leidde daaruit af dat de uitzondering op de verplichte tussenkomst 26 Cf. K. ROOX, “Het vermoeden van overdracht van auteurs- en naburige rechten en de verhouding met de verplichte tussenkomst van beheersvennootschappen inzake kabeldoorgifterechten” (noot onder Xxxx. 14 juni 2010), Uradex v. RTD, IRDI 2011, (161) 156-161.