Provincies. In 2022 is er geen substantieel verschil in het gemiddelde bruto uurloon tussen werknemers bij provincies en vergelijkbare werknemers in andere sectoren. De provincies kennen wel een gemiddeld lager uurloon dan vergelijkbare werknemers in de private sector, maar daar staat een ruimere invulling van secundaire arbeidsvoorwaarden tegenover. De sector provincies omvat alle provincieambtenaren die onder de cao voor de provincies vallen, in totaal ongeveer 11 duizend werknemers. Dat is ook grofweg het aantal werknemers dat overblijft in de onderzoekspopulatie die wordt gebruikt voor de loonvergelijking na afbakening en verwijdering van waarnemingen met onbekende achtergrondkenmerken. De onderzoekspopulatie is afgebakend op grond van een cao-indicator in de registratiegegevens van het CBS en is beperkt tot reguliere werknemers zoals beschreven in Hoofdstuk 2. In de onderzoekspopulatie is 85 procent van de werknemers hoogopgeleid, 78 procent heeft een vast contract, 59 procent heeft een dienstverband van meer dan 30 uur per week en 37 procent is 50 jaar of ouder.
Provincies. 8. De Provinciën Drenthe, Flevoland, Friesland, Gelderland, Groningen, Limburg, Noord-Brabant, Noord-Holland, Overijssel, Utrecht, Zeeland en Zuid-Holland, namens wie gemachtigd is voor hen deze overeenkomst aan te gaan: Interprovinciaal Overleg, vertegenwoordigd door de heer X.X. xxx Xxxxx, gedeputeerde van de provincie Utrecht en lid van de bestuurlijke adviescommissie Bereikbaarheid en Infrastructuur van het Interprovinciaal Overleg, hierna te noemen: Provincies.
Provincies. 8. Het Interprovinciaal Overleg, vertegenwoordigd door PM, hierna … [met voorbehoud definitieve besluitvorming IPO-bestuur] hierna te noemen: Provincies. Gemeenten
Provincies. Advies van de Geschillencommissie Provincies
Provincies. 4. Provincie Limburg, te dezen vertegenwoordigd door de heer H.J.H. Mackus;
Provincies. Provincies formuleren in hun streekplannen of provinciale omgevingsplannen de belangrijkste randvoorwaarden voor de ontwikkeling van bedrijventerreinen. Traditioneel richten provincies zich hierbij op twee aspecten. Dit zijn de raming van de vraag naar bedrijventerreinen en het aanwijzen van nieuwe bedrijventerreinen. Tot in de tweede helft van de jaren negentig hanteerden provincies eigen ramingsmethoden. Meestal waren dat methoden gebaseerd op terreinquotiënten aangevuld met taakstellingen, zoals terugdringen van de uitgaande pendel of terugdringen van de werkloosheid. Tegenwoordig hanteren vrijwel alle provincies regionale ramingen die zijn afgeleid uit de Bedrijfslocatiemonitor (BLM). Bij het aanwijzen van locaties voor nieuwe bedrijventerreinen hanteerden provincies lang een top- down benadering. Provincies wezen op basis van de vraagraming locaties aan, waarvoor de gemeenten het planologisch kader verder moesten uitwerken. In de afgelopen jaren is hierin een wijziging opgetreden Provincies betrekken de lagere overheden veel nadrukkelijker bij de planning van bedrijventerreinen. Hierbij zijn twee modellen aan de orde: • Provincies vragen gemeenten en gemeentelijke samenwerkingsorganen een regionaal bedrijventerreinenplan op te stellen als voorbereiding op het opstellen van een streekplan of provinciaal omgevingsplan; • Provincies vragen gemeenten en gemeentelijke samenwerkingsorganen het globale beleid voor bedrijventerreinen uit een streekplan of provinciaal omgevingsplan te concretiseren in een regionaal uitwerkingsplan In het eerste geval is het regionale bedrijventerreinenplan een bouwsteen voor het provinciale beleid en heeft het verder geen juridische status. De provincie is ook niet verplicht om het regionale plan integraal over te nemen. In het tweede geval heeft het regionale uitwerkingsplan nadat Provinciale Staten het plan heeft vastgesteld formeel de status van streekplan. Daarmee dient het als formeel toetsingskader voor gemeentelijke plannen.
Provincies. § Gedeputeerde Staten van de Provincie Utrecht, handelend als bestuursorgaan, namens deze de gedeputeerde ….., heer/mevrouw …