Vijfde middel. Standpunt van de partijen
1. In een vijfde middel roepen de verzoekende partijen als volgt de schending in van het vertrouwensbeginsel: . .te Naar aanleiding van de eerdere vergunningsaanvraag door de Vlaamse Landmaatschappij, ingediend op 26/03/2007, waarin reeds de aanleg van een gracht (sloot) op het perceel ( .) was opgenomen, hadden verzoekers eveneens al als bezwaar . .werden uitgesloten van de vergunning, behalve wat de aanleg van een brug betrof:
2. Volgens de verwerende partij is de aanvraag evenwel niet helemaal dezelfde als de oorspronkelijke aanvraag. In de huidige aanvraag wordt voorzien om eventueel doorsneden buizen te herstellen, waardoor wordt ingegaan op het belangrijkste argument uit het oorspronkelijke bezwaar van de verzoekende partijen.
3. De verzoekende partijen stellen in hun wederantwoordnota nog het volgende: “… . .werden uitgesloten, met uitzondering van het oprichten van een brug. .
Vijfde middel. Standpunt van de partijen
1. In dit middel roepen de verzoekende partijen de schending in van het koninklijk besluit van 3 oktober 1979 houdende goedkeuring van het gewestplan Antwerpen, van artikel 5 van het koninklijk besluit van 28 december 1972 betreffende de inrichting en de toepassing van de ontwerpgewestplannen en gewestplannen (verder: het Inrichtingsbesluit), artikel 2 en 3 van de wet van 26 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen, artikel 4.3.1, § VCRO, het zorgvuldigheidsbeginsel en het redelijkheidsbeginsel. Ze lichten dit als volgt toe: woongebied met landelijk karakter (STUK E2) slechts tot 50m achter de loopt, hetgeen dus voor de kavels IA tot en met 6A een bouwdiepte van 40m tot gevolg heeft en voor de kavels 7A tot en met 9A van 50m. Dit werd reeds vastgesteld door het Ministerieel Besluit van 8 april 2008 (STUK C2), dat een gelijkaardige aanvraag weigerde omdat de kavels voor 10m waren gelegen in het recreatiegebied, waar verdere residentiële uitbouw planologisch niet kan worden aanvaard:… De bestreden beslissing bevat geen beoordeling van de verenigbaarheid van de "bufferstrook" met de Gewestplanbestemming dagrecreatiegebied. Dit op zich is reeds een schending van de artt. 2 en 3 van de Uitdrukkelijke Motiveringswet van 1991 en van art. 4.3.1, §1 VCRO, dat voorschrijft dat een aanvraag moet worden geweigerd bij onverenigbaarheid met de Gewestplanvoorschriften. Er wordt louter gesteld dat de aanvraag verenigbaar zou zijn met de bestemming "woongebied met landelijk karakter". Nergens wordt aandacht besteed aan de beoordeling van de onverenigbaarheid van de aanvraag met de Gewestplanbestemming dagrecreatiegebied voor wat betreft de "bufferzone" van 10m.
2. De verwerende partij antwoordt hierop als volgt: De breedte van de verkaveling waarbij percelen met een diepte van 50 meter worden voorgesteld komt ongeveer overeen met de afbakening van het woongebied met landelijk karakter ten opzichte van de aanpalende zone die bestemd is als dagrecreatie. In het schorsingsbesluit van 12 maart 2008 wordt aan de hand van opmetingen geargumenteerd dat deze strook beduidend minder diep is dan de gebruikelijke 50 meter. Er wordt evenwel van uitgegaan dat deze strook de gangbare diepte heeft van 50 meter. Dit standpunt wordt ook gehanteerd in het ministerieel besluit van 8 april 2008 houdende nietigverklaring van de verkavelingsvergunning. Men mag er dus van uitgaan dat er geen delen van de te ontwikkelen gronden in het ge...
Vijfde middel. Standpunt van de partijen
1. Verzoekende partijen voeren de schending aan van: - artikel 4.3.2, §2, bijlage I en II van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna: DABM) - artikel 4, lid 4 van de Richtlijn 2014/52/EU van het Europees Parlement en de Raad van 16 april 2014 tot wijziging van Richtlijn 2011/92/EU betreffende de milieueffectbeoordeling van bepaalde openbare en particuliere projecten en van bijlage IIA bij deze richtlijn (hierna: project-MER- richtlijn) - de artikelen 2 en 3 van de Motiveringswet - het motiverings-, het rechtszekerheids-, het zorgvuldigheids- en het redelijkheidsbeginsel als algemene beginselen van behoorlijk bestuur - de vereiste van een feitelijke en juridische grondslag. Ze betwisten in essentie de degelijkheid van de project-MER-screeningsnota bij de aanvraag, die niet zou toelaten om de milieueffecten van het project zorgvuldig te beoordelen, en de beoordeling hiervan door verwerende partij. In een eerste onderdeel stellen ze dat deze nota niet voldoet aan de inhoudelijke vereisten die hierover worden opgelegd in artikel 4, lid 4 en in bijlage IIA van de project-MER-richtlijn, die directe werking hebben. Ze stellen dat de nota is opgemaakt op basis van een modelformulier met stijlclausules, waarin de mogelijke milieueffecten van het project niet op grondige en concrete wijze worden onderzocht, en er met name onder meer geen melding wordt gemaakt van de ligging hiervan volgens de biologische waarderingskaart in een biologisch waardevol gebied. In een tweede onderdeel stellen ze dat verwerende partij de aanvraag onontvankelijk had moeten verklaren op basis van de vaststelling dat de project-MER- screeningsnota ontoereikend is en er op basis daarvan niet kan worden nagegaan of de aanvraag aanleiding geeft tot aanzienlijke milieueffecten. In een derde onderdeel stellen ze dat verwerende partij bij de beoordeling van de mogelijke milieueffecten van het project in beginsel moet uitgaan van de project-MER-screeningsnota, gelet op de eigenheid hiervan, en dat ze de gebreken van deze nota niet kan verhelpen door haar eigen beoordeling op basis van andere documenten in de plaats te stellen. Ze verwijten verwerende partij dat ze in de bestreden beslissing zonder onderzoek uitgaat van de veronderstelling dat het project geen schadelijke gevolgen heeft voor de daar aanwezige natuurwaarden, omdat er daar wel degelijk waardevolle vegetaties aanwezig zijn.
2. Verwerende partij betwist het middel....
Vijfde middel. Het middel voert schending aan van artikel 1984 Burgerlijk Wetboek. Het betoogt dat het bestreden arrest wegens de voorafgaande volmacht, door de ver- weerster aan de eiser gegeven, ten onrechte vaststelt dat de eiser de verrichtingen op de effectenrekening heeft verricht zonder de toestemming van de verweerster.