XXX XXXXX, Open normen in het individuele arbeidsrecht, Brugge, die Keure, 2017, 247. Tegenover de starheid van deze technieken staan de open normen uit het gemeen recht. Wat open normen zo aantrekkelijk maakt in het kader van de wijzigingsproblematiek, is onder andere het feit dat bij toepassing van open normen, en meer specifiek de goede trouw, noch het onderscheid tussen essentiële en bijkomstige arbeidsvoorwaarden, noch het verschil tussen belangrijke en minieme wijzigingen van belang is. Daarentegen zullen eerder aspecten zoals het rechtmatige verwachtingspatroon van de werkgever en de werknemer een doorslaggevende factor spelen.167 De interesse voor de goede trouw is eerder een recent verschijnsel. Rond het midden van vorige eeuw kwam het leerstuk van de goede trouw in het Belgische contractenrecht tot ontwikkeling. Het was voornamelijk de doctrine die het voortouw nam wat betreft het gebruik van de goede trouw in het overeenkomstenrecht, gevolgd door de lagere rechtspraak.168 Het arbeidsovereenkomstenrecht bleef wat achter. In 1990 zette XXX XXXXXXXXXX nog uiteen dat in het arbeidsovereenkomstenrecht over het algemeen niet veel aandacht wordt besteed aan de goede trouw.169 Vandaag liggen de kaarten anders en blijkt de interesse voor dit beginsel nog nooit zo groot te zijn geweest, zij het tot nu toe hoofdzakelijk in de doctrine. Het Belgische arbeidsovereenkomstenrecht kent echter geen uitdrukkelijke bepaling die vastlegt dat de arbeidsovereenkomst te goeder trouw dient te worden uitgevoerd. Er moet daarom een beroep worden gedaan op het gemeenrechtelijke beginsel van de goede trouw. Hierdoor begint ook langzamerhand de vraag te rijzen of er net zoals in Nederland, nood is aan een specifieke goede trouw-vereiste binnen het arbeidsrecht. En meer fundamenteel: 167 X. XXXXXXXXX, “Arbeidsrechtelijke aspecten van promotie en demotie” in R. XXXXXXXX, Liber amicorum Xxxxx Xxxxxxxx, Brugge, die Keure, 1998, 302-303.
