Bouwrecht. Wij geven rechtsbijstand bij contractuele geschillen met betrekking tot de goede uitvoering van het bouwen, verbouwen, verbeteren, renoveren, restaureren en de afbraak van een onroerend goed, wanneer het optreden van een architect of het verkrijgen van toestemming van een bevoegde overheid wettelijk vereist is.
Bouwrecht. Gesteld immers dat Xxx Xxxxxxxxxxx bedoelt aan te geven dat het subjekt centraal staat, waarmee ik graag akkoord ga, dan hoeft dat toch niet met zich te brengen dat daarbij geen ruimte is voor objektieve maatstaven, en enkel een subjektief oordeel (van de arbiters) de doorslag kan geven? Evenals bij het begrip “subjek- tieve goede trouw” het geval is, is hier steeds sprake van zowel subjektivering (naar de persoon in kwestie toe redeneren) als objektivering (vanuit de in casu geldende normen redeneren). Indien men spreekt van concretiserend, i.p.v. “sub- jektief”, kan men wellicht misverstanden en spraakverwarring vermijden. Een ander punt is de in de jurisprudentie gangbare opvatting. Als men na- gaat hoe in de recente rechtspraak aan het begrip deskundigheid inhoud gegeven wordt, dan ziet men dat de lijn van voor 1968, waarop Xxx Xxxxxxxxxxx zich be- roept, doorgetrokken wordt. Ik wijs slechts op R.v.A. 3 mei 1974 BR nr. 122 (dak kleuterschool). Hierbij ging het om de vraag of de aannemer, een voormalig tim- merman ter plaatse bekend, geacht kan worden over de deskundigheid te beschik- ken om de constructie van dakspanten, ontworpen door de technisch adviseur van de opdrachtgever, zelfstandig te toetsen. Welke vraag, gezien de omstandigheden, ontkennend beantwoord wordt. Dan nu de recente rechtspraak inzake de waarschuwingsplicht, waaruit ik enkele markante gevallen wil lichten. In R.v.A. 13juni l974 BR nr. 142 betrof het een geval waarin de keuze van een verblendsteen en de wijze van toepassing voor risi- ko van de opdrachtgever waren. De R.v.A. gaat verder dan het aanvaarden van een waarschuwingsplicht: “dat een waarschuwing alleen naar het oordeel van arbiters niet voldoende zou zijn geweest, daar de door de wijze van uitvoering aanvaarde risiko’s toch van dien aard waren, dat aanneemster duidelijk had moeten stellen geen verantwoording voor de- ze wijze van uitvoering te aanvaarden, waaraan moet worden toegevoegd dat aan- neemster deze wijze van uitvoering niet had mogen weigeren, indien de direktie na waarschuwing de wijze van uitvoering van verblendsteen op de wijze als hierboven gemeld, was blijven eisen”. Een deel van de schade wordt derhalve voor rekening van de aannemer gebracht. Het Hof Arnhem kreeg te oordelen over een geval waarin de aannemer opdracht van tekeningen en berekeningen voor een dakconstructie had gegeven aan een adviesbureau (28 jan. 1975 BR no. 140). De aannemer levert die tekenin- gen en berekeningen in bij de direktie, die co...
Bouwrecht in verband met de aard van het werk geen passende maatregelen hoefde te nemen en het onredelijk zou zijn de schade voor zijn rekening te laten komen (vlg. ook nog par. 47 inzake onvoorziene omstandigheden). De Algemene Voorwaarden Uitvoering Burgerwerk en Kleine Aannemin- gen in het Bouwbedrijf (1972) kent voor Aangenomen werk (A) de regeling van de art 6 en 7, die correspondeert met die van de par. 5 en 6 van de UAV. De bepa- lingen komen hieronder nog uitvoeriger ter sprake. Een overeenkomstige regeling geldt overigens voor Regie-werk (B) en Uurloonwerk (C). [263] In de Algemene Voorwaarden van de Model koop- aannemingsovereenkomst vindt men in art. 10 de aansprakelijkheid van de aan- nemer voor risiko tijdens de bouw neergelegd. Die houdt slechts in dat het onroe- rend goed gedurende de bouw voor risiko van de ondernemer is, die verplicht is de opstallen te verzekeren. Verder dient hij zijn wederpartij te vrijwaren tegen aan- spraken van derden wegens schade tijdens de bouw, veroorzaakt door hem, zijn ondergeschikten of onderaannemers die hij aangesteld heft
Bouwrecht hiermee samenhangt, is dat juist daarom die waarschuwingsplicht van de aanne- mer zo belangrijk is, zij het dat de nakoming daarvan ook pas na de keuring kan plaatsvinden, bij de verwerking van het materiaal. Ik kom tot een afronding van dit onderdeel. De problematiek vindt zijn toespitsing in het geval van produktschade: een verborgen gebrek aan het toegepaste bouw- materiaal, dat voor het overige een produkt van goede kwaliteit en geschiktheid is. Xxx Xxxxxxxxxxx en Drion in zijn ontwerp-BW willen dit gebrek voor rekening laten van de aannemer, óók indien het produkt of de leverancier (fabrikant) door de opdrachtgever voorgeschreven werd.9 Het probleem is in wezen een vraag van produktenaansprakelijkheid, en daarmee komen wij voor de vraag te staan wie de meest gerede partij is om regres te zoeken bij de leverancier of de fabrikant Het gaat te ver om die problematiek hier ten principale aan te snijden, daarom slechts enkele opmerkingen. Men kan allereerst redeneren vanuit de relatie opdrachtgever - aannemer, en de afweging van hun belangen. Gezien het problematische karakter van de ver- houding tussen de kwaliteit van het gebruikte produkt, en de toepassing daarvan door de aannemer, met de bewijsvragen die dit oproept, is er veel voor te zeggen om de regel simpel en rechtlijnig te houden: de opdrachtgever blijft aansprakelijk, ook indien het gebrek aan het voorgeschreven materiaal toevallig is. Er is ook nog een ander argument voor aan te voeren: het is niet denkbeeldig dat de opdrachtge- ver niet voor niets een bepaalde leverancier/fabrikant heeft voorgeschreven, en wel omdat hij op die wijze de kosten van de bouw kan drukken - die hij al of niet d.m.v. onderhandelingen met die derden vastgesteld heeft. Aangezien de lage prijs van het produkt doorgaans in verband te brengen is met mogelijke gebreken, is het ook redelijk dat die voor zijn (opdrachtgevers) rekening komen, indien zij zich voordoen. Een rechtlijnige risiko-regeling tussen partijen, is ook van groot belang voor het verzekeringsaspekt: partijen weten tevoren waar zij aan toe zijn. Ik laat die belangrijke problematiek verder rusten. Wat de externe verhoudingen betreft, daarin maakt weinig verschil wie de leverancier of de fabrikant aanspreekt uit hoofde van produktenaansprakelijkheid: de opdrachtgever of de aannemer. De aannemer kan bij het instellen van een con- tractuele aktie weliswaar te maken hebben met exoneratieclausules die zijn leve- rancier beschermen. Blijkens de vaste jurisprudenti...
Bouwrecht. Capita selecta burgerlijk procesrecht Capita selecta contracten- en aansprakelijkheidsrecht Capita selecta Europees en internationaal belastingrecht Capita selecta omzetbelasting Capita selecta ondernemingsrecht Capita selecta recht en samenleving Capita selecta rechtsgeschiedenis zie Rechtsgeschiedenis Climate Law Collectief arbeidsrecht Comparative Constitutional Law Comparative Corporate Governance Comparative Labour Law Contracts and ICTCybercrime Electronic Commerce: European Legal Aspects European Competition Law EU and ILO Labour Standards European Intellectual Property Law and Technology European Labour Law and Social Policy European Law and Industrial Property Rights European Migration Law European Social Security Law Europeanisering van wetgeving en bestuur Fiscaal strafrecht Fiscale aspecten van vererving Fiscale en civielrechtelijke aspecten van toekomstvoorzieningen Forensische psychiatrie (zie Psychiatrie voor juristen) Geschiedenis van het belastingrecht Gezondheidsrecht Governance and Institutions of the European Union History and Theory of International Law Human Rights Law Huwelijksvermogens-en erfrecht
Bouwrecht. Het recht om een Initiatief te mogen bouwen. Een Initiatief verkrijgt dit recht wanneer het bevoegd gezag de omgevingsvergunning voor bouwen heeft verleend aan de betreffende Ontwikkelaar. Onderdeel van de procedure voor een omgevingsvergunning is het doorlopen van een toets op grond van de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur (wet Bibob).