Normaliseren. Het gaat om het herstel van het gewone leven. Normaliseren appelleert eraan het ‘gewone’ leven altijd in beeld te houden, ongeacht de situatie van het cliënt en naasten, ongeacht de hoeveelheid specialistische hulp. Ondersteunen betekent niet per definitie het inzetten van een maatwerkvoorziening vanuit het sociaal domein maar ook het kijken naar andere oplossingen.
Normaliseren. Wat inwoners kunnen doen doet sociaal werk niet (niet overnemen, wel ondersteunen waar nodig en contact houden en verbinden), wat sociaal werk doet hoeft zorg niet te doen (van zorg naar welzijn). Achter iedere sociaal werker staan gemiddeld 8 vrijwilligers en nog meer actieve inwoners.
Normaliseren. 2. Bevlogen Samenwerking rondom de inwoner
Normaliseren. Hoewel normaliseren een begrip is dat door velen verschillend wordt ingevuld, is in ieder geval helder dat het betekent minder ‘medicaliseren’ en meer accepteren van variëteit. Normaliseren is een beweging welke vraagt om cultuur- en gedragsverandering bij onze eigen organisaties, onze ketenpartners en de inwoners. Deze verandering zal de gehele periode van de Koersagenda centraal staan. In 2022 worden de tools ontworpen om hiermee aan de slag te gaan. Voornamelijk zal dit bestaan uit: een gezamenlijk kader voor het begrip normaliseren, het faciliteren van leren van elkaar rondom dit thema en een publiciteitsprogramma richting ketenpartners en inwoners waarbij de communicatie richting inwoners via de gemeenten verloopt. 2023 zal in het teken staan van (blijvende) kennisontwikkeling en training van de consulenten en gezins- en jongerencoaches (vakmanschap), de ketenpartners en inwoners met hulp van de tools die in 2022 zijn ontworpen. Zo nodig worden de tools verder ontwikkeld en/of aangevuld.
Normaliseren. Partijen spannen zich op basis van hun eigen verantwoordelijkheden in tot het normaliseren van hulp- en zorgvragen, waaronder ook verstaan het leren omgaan met beperkingen. Zowel bij aanvang van de dienstverlening als gedurende de dienstverlening aan een jeugdige en/of ouder(s) benut en onderzoekt de jeugdzorgaanbieder de mogelijkheden vanuit het netwerk van het gezin. Jeugdzorgaanbieder zoekt actief naar mogelijkheden voor vermindering van inzet van expertise en/of intensiteit van jeugdzorg, onder meer door de inzet van lichtere hulp en inzet van voorliggende voorzieningen.
Normaliseren. Niet elke jeugdige of gezin is hetzelfde en opgroeien en opvoeden gaat gepaard met vallen en opstaan. Dat hoort erbij. De gemeenten gaan uit van de eigen mogelijkheden en verantwoordelijkheden van jeugdigen en hun ouders. Eventueel met ondersteuning van hun eigen sociale netwerk. Als het een jeugdige en zijn ouders niet lukt om zelf hun problemen op te lossen, dan kan jeugdhulp aanvullend zijn.
Normaliseren. We willen iedere inwoner de mogelijkheid geven om mee te doen. We willen dat meer doen met algemene of collectieve voorzieningen. Als dat niet voldoende is zetten we individueel maatwerk in. Niet meer dan nodig en ook niet langer dan nodig. We kijken daarbij kritischer naar het hulpaanbod. We zetten in op bewezen effectieve methoden die passen binnen het wettelijk kader.
Normaliseren. •Matched care, er is plek voor de jeugdige passend bij zijn hulpvraag. •First time right: doorplaatsingen zoveel mogelijk voorkomen. •Realiseren voldoende capaciteit van pleegzorg en gezinshuizen. •Terugdringen wachtlijsten. Eerder juiste hulp op maat •Perspectief(toekomstbeeld) van de jeugdige staat centraal, waarbij er geluisterd is naar wat de jeugdige zelf wil als perspectief. •Goede sturing op proces en inhoud met verwijzers. • Sturen op resultaat
Normaliseren. Jeugdigen groeien zoveel mogelijk thuis op. Als verblijf aan de orde is, duurt dit zo kort mogelijk, maar wel zo lang als nodig. In het segment wonen willen we als regio dat woonvoorzieningen zo 'normaal' mogelijk zijn ingericht. Ook dit wordt komende jaren verder doorontwikkeld. Hoe wil de opdrachtnemer normaliseren integreren in hun werkwijze. En specifiek hoe wil de opdrachtnemer onderstaande punten daarbij (door)ontwikkelen? • Pleegzorg en gezinshuizen zijn de meest wenselijke vormen van (gezinsgericht) verblijf. Om duurzame plaatsing in deze gezinsgerichte woonvormen te realiseren moeten de opvoeders beschikken over de juiste kennis en expertise, maar zich tevens gesteund voelen als er extra ondersteuning nodig is. Denk hierbij aan het organiseren van voorlichtingen/trainingen, de rol van pleegzorg/gezinshuis begeleiders en het creëren van netwerksamenwerking tussen ervaringsdeskundigen (bijvoorbeeld het implementeren van het Mockingbird Famliy Model). De noodzakelijke ondersteuning, zoals beschreven in landelijke richtlijnen en de regionale productomschrijvingen, moet uiteraard vanaf dag één geregeld zijn. Opdrachtnemers wordt echter gevraagd aan te geven hoe zij komende jaren de mate en kwaliteit van ondersteuning aan pleeg-/gezinshuisouder wil versterken. Hierbij gaat het om een eventuele doorontwikkeling van het huidige aanbod, alsmede het organiseren van nieuwe initiatieven. • Jeugdigen verblijven in de eigen leefomgeving. Leefhuizen zijn bijvoorbeeld gesitueerd in een ‘normale’ wijk, waarbij verbindingen zijn gelegd met de sociale structuur (denk aan sportclubs, scholen en andere buurtbewoners). Hoe wil de opdrachtnemer hiervoor zorgdragen en over welke periode? • Woonvoorzieningen zijn kleinschalig. Er gelden maximale groepsgroottes voor pleeggezinnen, gezinshuizen en leefhuizen. Deze staan beschreven in de regionale productomschrijvingen. Xxxxxxxxxx kennen aan het begin van contractering een maximale groepsgrootte van 8 jeugdigen, waarbij toegewerkt wordt naar groepsgroottes van maximaal 6 jeugdigen. Onderzoeken hebben laten zien dat dit de meest wenselijke omvang is. Hoe wil de opdrachtnemer hiervoor zorgdragen en over welke periode? • Xxx zorgt opdrachtnemer dat er beter geluisterd wordt naar de jeugdige en dat hij/zij meegenomen wordt in het proces van hulpverlening (bijv. XXX xxxxxxxxx)?
Normaliseren. Dit artikel is overgenomen uit de huidige Open House Overeenkomst, artikel 30.