Common use of Reiskostenvergoeding Clause in Contracts

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto minder dan € 0,19 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 per kilometer vergoed, maar met een maxi- mum vergoeding per maand. Dit laatste betekent dat medewerkers die verder af wonen, ge- middeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen kan de fiscale regelgeving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering te verrekenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd en vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO is echter € 130,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,20. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 x 12 = € 1.560,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 - € 1.560,- = € 1.286,20. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto minder dan € 0,19 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 per kilometer vergoed, maar met een maxi- mum maximum vergoeding per maand. Dit laatste betekent dat medewerkers die verder af wonen, ge- middeld gemiddeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen kan de fiscale regelgeving regelge- ving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering te verrekenenverre- kenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd beschouwd en vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO is echter € 130,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,20. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 x 12 = € 1.560,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 - € 1.560,- = € 1.286,20. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 0,21 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto minder dan € 0,19 0,21 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 0,21 per kilometer vergoed, maar met een maxi- mum maximum vergoeding per maand. Dit laatste betekent dat medewerkers die verder af wonen, ge- middeld gemiddeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen kan de fiscale regelgeving regelge- ving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering te verrekenenverre- kenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd beschouwd en vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 0,21 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- 145,- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 252,35 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO is echter € 130,--145,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 0,21 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,203.145,80. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 145 x 12 = € 1.560,- 1.740,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 3.145,80 - € 1.560,- 1.740,- = € 1.286,201.405,80. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 0,23 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto Wanneer een werknemer aan reiskosten: • minder dan € 0,19 0,23 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 per kilometer vergoedkrijgt, maar met of; • een maxi- mum maximum vergoeding per maand. Dit laatste betekent maand krijgt dat medewerkers die verder af wonende werkelijke reiskosten niet zou compenseren, ge- middeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen dan kan de fiscale regelgeving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering te verrekenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd beschouwd en vastgelegd vast- gelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 0,23 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- 157,85,- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 276,38 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO cao is echter € 130,--157,85,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 0,23 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,203.445,40. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 157,85 x 12 = € 1.560,- 1.894,20,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 3.445,20 - € 1.560,- 1.894,20,- = € 1.286,201.551. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto minder dan € 0,19 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 per kilometer vergoed, maar met een maxi- mum vergoeding per maand. Dit laatste betekent dat medewerkers die verder af wonen, ge- middeld gemiddeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen kan de fiscale regelgeving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering eindejaars- uitkering te verrekenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd en vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route routeplanner van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strektwor- den verstrekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO is echter € 130,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,20. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 x 12 = € 1.560,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 - € 1.560,- = € 1.286,20. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaardenbrengen. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.

Reiskostenvergoeding. Vanuit de belastingwetgeving mag de werkgever € 0,19 per kilometer onbelast vergoeden bij woon-werkverkeer en/of zakelijke ritten. Binnen veel organisaties wordt ofwel netto minder dan € 0,19 per kilometer vergoed ofwel € 0,19 per kilometer vergoed, maar met een maxi- mum vergoeding per maand. Dit laatste betekent dat medewerkers die verder af wonen, ge- middeld gemiddeld toch minder vergoeding per kilometer ontvangen. In dit soort gevallen kan de fiscale regelgeving maximaal benut worden om de reiskostenvergoeding via de eindejaarsuitkering eindejaars- uitkering te verrekenen. Indien van deze mogelijkheid gebruik wordt gemaakt, dient dit te worden be- schouwd beschouwd en vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. Stel dat de werkgever € 0,19 per kilometer vergoedt met een maximum vergoeding van € 130,-- netto per maand. Een medewerker woont 35 kilometer (enkele reis) van de stand- plaats af. De fiscus staat toe dat voor een maximale reisafstand berekend op basis van een gebruikelijke route van 150 kilometer (75 enkele reis) een vergoeding netto kan worden ver- strektverstrekt. In dit voorbeeld bedraagt de vergoeding € 228,32 netto aan reiskosten woon-werkverkeer. Het maximum conform de CAO is echter € 130,--. Het alternatief in deze situatie is: € 0,19 x 70 x 214 (gemiddeld aantal werkdagen per jaar) = € 2.846,20. Dit bedrag mag in dit voorbeeld netto per jaar aan reiskosten worden vergoed. Er wordt € 130 x 12 = € 1.560,- vergoed. Het verschil tussen € 2.846,20 - € 1.560,- = € 1.286,20. Dit bedrag mag de werkgever als netto uitkering ten laste van de bruto eindejaarsuitkering brengen indien dit schriftelijk is vastgelegd als een wijziging in de arbeidsvoorwaarden. De werkgever betaalt geen werkgeverslasten over het netto bedrag, maar over een lagere bruto uitkering.