Vier-dagenregeling. 1. Het is de eigenaar en de schipper verboden een recreatief vaartuig langer dan vier achtereenvolgende dagen, of gedeelten daarvan, in het openbaar water op dezelfde plaats te laten liggen of, nadat het vaartuig is weggehaald, daarmede binnen vier dagen wederom dezelfde ligplaats in te nemen.
Vier-dagenregeling. De strekking van het eerste lid van deze verbodsbepaling is te voorkomen dat er “vaste” ligplaatsen ontstaan. Op de plekken waar vaartuigen op grond van artikel 4.11 wel mogen aanleggen, mogen zij niet langer dan vier achtereenvolgende dagen, of gedeelten daarvan, aanleggen. Zowel de uitzonderingen genoemd in het vijfde lid als de tijdsduur van vier achtereenvolgende dagen beogen een normaal te achten verblijf op één plaats te waarborgen; vier achtereenvolgende dagen betekenen enerzijds de mogelijkheid om ergens van donderdagavond tot maandag (een lang weekeinde) te verblijven, en maken het anderzijds mogelijk het overblijven van weekeinde tot weekeinde te voorkomen. Dit artikel ziet op recreatieve vaartuigen niet zijnde woonschepen en andere grote schepen. Artikelen 4.9 en 4.10 bevatten een regime voor woonschepen en overige niet recreatieve vaartuigen. Naast de eigenaar is hier de “schipper” aangeduid, die het gezag over het vaartuig voert. In het vierde lid is de term “toestaan” gebruikt, die in dit geval betekent: inwilligen, vergunnen, verlenen, hetgeen een actieve benadering vooronderstelt. Verlening van ontheffing van dit verbod is mogelijk. De in het zesde lid, onder d) genoemde uitzondering komt tegemoet aan de te recht- vaardigen omstandigheid dat een bewoner van een aan het water grenzend pand zijn eigen boot en wellicht een boot van een verwante of bekende aan zijn oever ligplaats geeft. Omdat van deze uitzondering misbruik zou kunnen worden gemaakt door het ligplaats innemen door een vaartuig waarvan de aanwezigheid het landschap ter plaatse schaadt of waarvan andere omwonenden hinder ondervinden, is het zevende lid opgenomen. Het algemeen bestuur kan bepaalde vaartuigen aanwijzen waarvoor die uitzondering niet geldt.