Vijfde middel Standpunt van de partijen 1.. De verzoekende partij roept in een eerste onderdeel de schending in van artikel 16.4.4 juncto artikel 29 DABM. Zij stelt dat de opgelegde geldboete bijkomend dient verminderd te worden tot 500 euro gelet op de laattijdigheid van de genomen beslissing, die tevens onvoldoende rekening houdt met de ernst van de ten laste gelegde feiten, de goede trouw van de verzoekende partij die onmiddellijk inspanningen gedaan heeft om een einde te stellen aan de overschrijding van de lozingsnormen, en haar onwetendheid met betrekking tot de gebruikte preparaten. Er is evenmin sprake van concurrentievervalsing. Volgens haar schendt de gewestelijke entiteit de proportionaliteitsverplichting. De verzoekende partij roept in een tweede onderdeel de schending in van het zorgvuldigheidsbeginsel en het redelijkheidsbeginsel als algemene beginselen van behoorlijk bestuur met betrekking tot de opgelegde voordeelontneming. Zij stelt dat het bedrag van 22.274 euro manifest onredelijk is, te meer omdat kan gewerkt worden met goedkopere alternatieven zonder periodieke metingen. Zij meent dat zij zich hierdoor zelfs in een concurrentieel nadeligere positie heeft geplaatst. Op basis van een gedetailleerde berekening dient de voordeelontneming maximaal beperkt te worden tot 330,50 euro. In een derde onderdeel voert de verzoekende partij aan dat de bestreden beslissing geen rekening houdt met het “snel en volledig herstel” van het beweerde misdrijf. Zij vergelijkt de beslissing met de eerdere ingetrokken beslissing en stelt dat ondanks de vermelding van dit gegeven als boeteverlagende factor in de beslissing hiermede in realiteit geen rekening gehouden is.
Vijfde middel Standpunt van de partijen 1.. De verzoekende partij voert de schending aan van: - de artikelen 16.4.29 en 16.4.39 DABM; - de formele en materiële motiveringsplicht vervat in de artikelen 2 en 3 van de Motiveringswet; - het motiveringsbeginsel als algemeen beginsel van behoorlijk bestuur. Ze betwist in essentie de boeteverhoging die op grond van het waarderingscriterium frequentie wordt opgelegd in de bestreden beslissing. Ze stelt dat de verwerende partij bij de beoordeling van het criterium ‘frequentie’ de feiten uit het dossier 26310 als boeteverzwarende omstandigheid in aanmerking heeft genomen en dat dit aanleiding heeft gegeven tot een verhoging van de bestuurlijke geldboete. Ze voert aan dat die feiten nog niet definitief vaststonden, aangezien de feiten in het dossier 26310 betwist werden en de boetbeslissing in dat dossier nog geschorst was lopende de beroepstermijn. Verder wijst ze erop dat er beroep is aangetekend tegen de boetebeslissing in het dossier 26310, zodat deze boetebeslissing overeenkomstig artikel 16.4.39 DABM nog steeds geschorst is. Ze is dan ook van oordeel dat op het ogenblik van het nemen van de bestreden beslissing nog niet definitief vaststond dat ze al eerder gelijkaardige feiten pleegde, zodat de verwerende partij het waarderingscriterium frequentie als boeteverzwarende omstandigheid niet in aanmerking kon nemen.