De feiten. Op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting wordt in dit geding van het volgende uitgegaan.
2.1. Bouwhuysch exploiteert een onderneming die zich onder meer toelegt op het aannemen van ontwerp-, proces en projectmanage- ment in de civiele techniek. Haar werknemers werken vrijwel alle- maal op de locatie van de opdrachtgever.
2.2. Op 21 november 2016 heeft Bouwhuysch een werknemer in dienst genomen voor de duur van een project bij één van haar opdrachtgevers, maar maximaal een jaar. In het contract was een proeftijd van een maand opgenomen.
2.3. Tijdens de proeftijd heeft de betreffende werknemer mee- gedeeld zwanger te zijn. Anderhalve week later, derhalve tijdens de proeftijd, is de arbeidsovereenkomst door Bouwhuysch beëindigd.
2.4. De betreffende werknemer heeft vervolgens een klacht inge- diend bij het College voor de Rechten van de Mens (hierna: het College). Bouwhuysch heeft in de daarop volgende procedure gesteld dat de reden voor de beëindiging van de arbeidsovereenkomst het functioneren van de werknemer was.
2.5. Het College heeft geoordeeld dat, gelet op de korte tijd tussen de mededeling van de zwangerschap en het beëindigen van de arbeids- overeenkomst, sprake was van een vermoeden van het maken van verboden onderscheid.
2.6. Naar aanleiding van het verweer van Bouwhuysch heeft het College gesteld dat Bouwhuysch “niet heeft bewezen dat zij geen onderscheid op grond van zwangerschap, en daarmee op grond van geslacht, heeft gemaakt”. Op grond van het bewijsvermoeden als bedoeld in artikel 7:646 lid 12 Burgerlijk Wetboek (BW) heeft het College vervolgens geconcludeerd dat sprake was van een verboden onderscheid.
2.7. De uitspraak van het College is op haar website (www.mensen- xxxxxxx.xx) gepubliceerd. Boven de uitspraak is een samenvatting geplaatst onder de kop (weergegeven op ware grootte): Jurisprudentie nr. 6
2.8. In de samenvatting en in de weergave van het volledige oordeel staat de naam van Bouwhuysch steeds voluit vermeld.
2.9. Bij brief van 4 oktober 2016 heeft de advocaat van Bouwhuysch het College gesommeerd de uitspraak van haar website te verwijde- ren, dan wel deze te anonimiseren, zodat deze niet meer tot Bouw- huysch te herleiden is. Hieraan heeft het College geen gevolg gegeven.
De feiten. Op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting is als niet voldoende weersproken voor de Raad het navolgende komen vast te staan. - Beklaagde is de verantwoordelijk makelaar binnen het kantoor [naam makelaarskantoor] te A. In de zomer van 2017 had beklaagde het pand [adres] te A. in verkoop. Haar opdrachtgeefsters waren de gezusters V., die het pand hadden geërfd van hun overleden vader. Omdat de opdrachtgeefsters van beklaagde zelf nooit in het pand hadden gewoond is in de aanbiedingstekst op Funda opgenomen dat in de koopakte een zogenaamde niet-zelfbewoningsclausule zou worden opgenomen. - Klager had interesse in dit pand. Hij heeft dit op 14 juli 2017 bezichtigd in gezelschap van de door hem ingeschakelde aankoopmakelaar. De heer Z voornoemd, verbonden aan het kantoor van beklaagde, was bij die bezichtiging aanwezig. Op de vraag van klager of er iets bekend was over de staat van de fundering van het pand heeft de heer Z geantwoord dat hem niets bekend was. - Op verzoek van xxxxxx heeft op 19 juli 2017 een bouwtechnische inspectie van het pand plaatsgevonden. Ten tijde van die inspectie is geconstateerd dat zich in het pand een aantal meetbouten bevond. Bij die inspectie waren (medewerkers van) beklaagde en haar opdrachtgeefsters niet aanwezig. - De aankoopmakelaar van xxxxxx was inmiddels in het bezit gekomen van een in opdracht van de VvE [adres] door [meetbureau A] opgemaakte meetrapportage betreffende de fundering. De nulmeting is door [meetbureau A] uitgevoerd in oktober 2012. Vervolgens heeft in april 2016 de eerste meting plaatsgevonden. - In de vroege avonduren van de dag van de bouwtechnische inspectie heeft klager door tussenkomst van zijn aankoopmakelaar een bod op het pand gedaan onder het voorbehoud van financiering. Tevens liet de makelaar van klager in haar bericht aan beklaagde weten dat klager vóór het tekenen van de koopovereenkomst voor de zekerheid eerst een extra meting van de meetbouten door [meetbureau A] wilde laten uitvoeren. - De opdrachtgeefsters van beklaagde hebben het bod van klager geaccepteerd. Met [meetbureau A] is vervolgens afgesproken dat deze op vrijdag 28 juli 2017 de extra meting zou uitvoeren. - Op 26 juli 2017 kreeg xxxxxx van de zijde van beklaagde te horen dat haar opdrachtgeefsters in verband met hun op handen zijnde vakantie de koopovereenkomst uiterlijk op 27 juli 2017, een dag vóór de door [meetbureau A] uit te voeren meting, wilden tekenen. Op 26 en 27 juli 2017 ontving xxxxxx van de notaris achter...
De feiten. 2.1 Eiser is tandarts. Hij is thans 57 jaar. Hij heeft sinds 1 januari 2007 op basis van een toelatingsovereenkomst (laatstelijk van 1 januari 2012) zijn praktijk uitgeoefend in het H. (H.) in het door de stichting in stand gehouden ziekenhuis (hierna: het ziekenhuis). Binnen het H. wordt tandheelkundige hulp verleend aan patiënten bij wie behandeling in de normale tandartspraktijk vanwege ernstige aandoeningen of handicaps niet (goed) mogelijk is. De tandartsen die – elk in deeltijd – structureel werkzaam zijn voor het H., zijn verenigd in een maatschap (hierna: de maatschap). Begin 2016 betrof dit vijf tandartsen, te weten mevrouw
I. (hierna: I.), de heer X. (hierna: J.), de heer X. (hierna: K.), F. en eiser. De stichting is aangesloten bij L. (L.), een instelling die onder meer de accreditaties verleent voor de specialismen die nodig zijn voor een erkend H.. De maten K. en eiser hebben in dat kader geen specifieke opleiding en geen concrete accreditatie. Zij zijn of waren actief binnen het H. op basis van de kwalificaties van andere (inmiddels vertrokken) maten. De tandartsen van het H. onderhouden nauwe contacten met de afdeling kaakchirurgie. Zij zijn lid van de Vereniging van Medische Specialisten (de VMS), die thans niet meer actief is. De VMS is feitelijk opgevolgd door de Coöperatie Medisch Specialistisch Bedrijf de stichting (hierna: het MSB) van het ziekenhuis. De tandartsen zijn niet toegetreden tot het MSB. Het H. wordt geleid door een medisch manager en een bedrijfsmanager. F. is de medisch manager, G. is de bedrijfsmanager.
2.2 Eiser is voor drie dagen per week verbonden geweest aan het H.. Op basis van een overeenkomst van opdracht met de maatschap van kaakchirurgen (hierna: de MKA) werkte hij daarnaast tot begin 2016 één dag per week op de afdeling kaakchirurgie van het ziekenhuis.
2.3 Op grond van artikel 6 van de toelatingsovereenkomst (‘Samenwerking tussen tandartsen’) dient de toegelaten tandarts met andere tandartsen de continuïteit van de patiëntenzorg in het H. te verzorgen. ‘Naast afstemming inzake productie, kwaliteit, continuïteit en beschikbaarheid zal de tandarts zorgdragen voor de goede verhouding in collegialiteit en teamgeest binnen de zorgkern.’ Een en ander dient vastgelegd te worden in een samenwerkingsovereenkomst.
2.4 Artikel 14 van de toelatingsovereenkomst betreft de wijze waarop omgegaan dient te worden met patiëntendossiers. Onder meer is bepaald (lid 1) dat de tandarts en de instelling, met inachtneming van wetteli...
De feiten. Xxxxxx boekten op 26 november 2012 bij verweerster, reisorganisator, en groepsreis met verblijf in Canada, gekend onder de naam “XXX”, voor de periode gaande van 3 augustus tot 22 augustus 2013 (zijnde 20 dagen/19 nachten) voor twee personen (bestelbon nr.LE/5021.1). Eisers beklagen zich, meer in bijzonder, over problemen i.v.m. de veiligheid en comfort. Zij preciseren dit nader o.m. als volgt: (cfr. vragenformulier art 17 en conclusies van 29 april 2014 -samengevat)
A. Misleidende info i.v.m. vervoer = minibus x.x.x.xx voorziene comfortabele bus. Oncomfortabel busje met beperkte bagageruimte Moeilijk in en uitstappen. Opstapbankje was noodzakelijk. Onvoldoende plaats voor handbagage. Slechte vering met rugklachten tot gevolg Combinatie van chauffeur – gids en reisleider in één persoon. Hierdoor werd vaak geen of verkeerde toelichting gegeven tijdens de busrit. Er werd ook vaak verkeerd gereden. Deze combinatie is ook totaal onveilig.
B. Onvolledige info i.v.m. bagage en chauffeur. De passagiers dienden regelmatig zelf in te staan voor het reinigen van de ruiten om het tijdverlies tot een minimum, te beperken. De uitleg welke werd verschaft door de chauffeur was nauwelijks verstaanbaar gelet op het ontbreken van enig geluidsinstallatie en deze is elementair bij dergelijke reizen. Eisers stellen dat zij de reis niet zouden hebben geboekt indien zij een volledige en correcte informatie hadden gekregen over het verloop van de reis. Ter ondersteuning van hun klachten voegen eisers gelijklopende, schriftelijke, verklaringen van reisgenoten. Over de reis zelf en de hotels hebben eisers geen klachten te formuleren. Gelet op wat vooraf gaat vorderen eisers een schadevergoeding ten belope van 12 % van de totale reissom zijnde 869,00 euro. Verweerster stelt in haar verweer van 8 mei 2014 samengevat wat volgt: - Sedert 20 jaar worden dezelfde bussen voor 15 passagiers gebruikt. De brochure vermeldt duidelijk dat de bussen 15 passagiers kunnen vervoeren. Tijdens de reis waren er slechts 7 à 8 passagiers. Er was voldoende plaats voor het neerzetten van bagage. - Een opstapbankje wordt ook bij alle busmaatschappijen in België gebruikt. - De bus werd door de chauffeur gereinigd. Dat de klanten daarbij een handje toestaken kan slechts de groepssfeer ten goede komen. - In de brochure is duidelijk sprake van een RO reisleider en niet van plaatselijke gidsen en chauffeurs zoals dat voor andere reizen geldt. De reisleider heeft een tweejarige opleidIng genoten in erkende scho...
De feiten. Op grond van de stukken en van hetgeen tijdens de mondelinge behandeling van de klacht heeft plaatsgevonden, gaat het College van de volgende feiten uit:
2.1 De vader heeft een minderjarige zoon, geboren in 2004. Voordat de zoon één jaar was, is de moeder met hem vertrokken en is zij bij haar moeder en broer ingetrokken.
2.2 De vader en de moeder zijn op 12 juni 2006 gescheiden. Zij zijn gezamenlijk belast met het ouderlijk gezag over de zoon.
2.3 Bij beschikking van 1 april 2011 heeft de kinderrechter de zoon onder toezicht gesteld van de gecertificeerde instelling [BJZ] [provincienaam], hierna te noemen: BJZ, voor de duur van twaalf maanden. De ondertoezichtstelling is nadien steeds verlengd.
2.4 Op verzoek van XXX heeft de kinderrechter bij beschikking van 11 november 2013 een machtiging tot uithuisplaatsing van de zoon in een verblijf accommodatie van een zorgaanbieder 24-uurs verleend. De machtiging tot uithuisplaatsing is nadien steeds verlengd, laatstelijk tot 1 oktober 2017.
2.5 De zoon is eind 2013 bij [het kinderhuis], kinderhuis [plaatsnaam 2] (verder: het kinderhuis) geplaatst.
2.6 Op 20 mei 2016 is de uitvoering van de ondertoezichtstelling overgedragen van BJZ aan de GI.
2.7 In juni 2017 hebben de jeugdprofessional en zijn collega jeugdprofessional de casus overgenomen van twee collega’s.
2.8 De moeder heeft hoger beroep ingesteld tegen de beschikking van de kinderrechter van 31 maart 2017, waarin de machtiging tot uithuisplaatsing van de zoon is verlengd. In de beschikking van 28 juni 2017 overweegt het gerechtshof als volgt: “Gelet op de verharde strijd waarin de ouders al jarenlang met elkaar verwikkeld zijn en het effect dat dit heeft op [de zoon], heeft het hof ter zitting aan de ouders een voorstel gedaan, inhoudende dat zij voor de periode van een half jaar op geen enkele wijze contact met elkaar zullen zoeken, of onderhouden, ook niet per e-mail of geschrift. Dit wordt de ‘schotten’ aanpak genoemd: er wordt als het ware een schot tussen de ouders geplaatst. Gedurende zo’n periode verlopen alle contacten op ouderniveau via de GI. In die periode kan het kind zowel bij de vader als bij de moeder verkeren. Deze periode wordt benut om rust te creëren: rust voor de ouders en met name voor [de zoon]”.
2.9 Op 28 augustus 2017 heeft de vader zich gewend tot de klachtencommissie van de GI met drie klachten. De mondelinge behandeling hiervan heeft op 10 november 2017 plaatsgevonden. In de uitspraak van de klachtencommissie van de GI van 27 novem...
De feiten. 2.1 Verweerder is sinds 15 augustus 2018 op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd werkzaam als L in het ziekenhuis van eiseres op de locatie Z (hierna: het ziekenhuis). Verweerder maakt deel uit van de vakgroep Fdie momenteel uit 5 L bestaat. Naast verweerder zijn dat mevrouw G (tevens voorzitter van de vakgroep), mevrouw H, mevrouw E en de heer I (hierna samen ook te noemen: de vier L). De aansturing van de vakgroep Fgeschiedt door de heer C (werkzaam als KNO arts en medisch manager) en mevrouw D (werkzaam als manager Zorg & Bedrijfsvoering).
2.2 Het laatst verdiende salaris van verweerder bedraagt € 12.823,-- bruto per maand, vermeerderd met 8% vakantietoeslag, 4% frequentietoeslag en 15% intensiteitstoeslag. Op de arbeidsovereenkomst tussen partijen is de Arbeidsvoorwaardenregeling Medisch Specialisten (AMS) van toepassing, die deel uitmaakt van de XXX Xxxxxxxxxxxx.
2.3 Artikel 7.2.3 van de AMS luidt, voor zover hier relevant, als volgt: “Artikel 7.2.3
1. Het bestuur en de medisch specialist trachten geschillen voortvloeiend uit de arbeidsovereenkomst en de AMS in onderling overleg op te lossen.
2. (…)
3. Indien geen vergelijk wordt bereikt, zullen de geschillen worden beslecht door het Scheidsgerecht Gezondheidszorg, tenzij ten tijde van het geschil tussen bestuur en medisch specialist wordt afgesproken een beroep te doen op de civiele rechter.”
2.4 Binnen de vakgroep Fis al langere tijd sprake van samenwerkingsproblemen. In 2021 heeft de vakgroep een eerste coaching traject doorlopen onder leiding van J om daarin verbetering te brengen. Dat traject is gestaakt en heeft geen vervolg meer gekregen. Mevrouw K, hoofd P&O van eiseres, heeft over dit traject in een e-mail van 2 juni 2023 onder meer het volgende verklaard: “De coach die het eerste coaching traject heeft begeleid heb ik benaderd om ook het vervolgtraject vorm te geven. Daarop heeft de coach aangegeven deze stap niet te willen zetten omdat hij [verweerder; Scheidsgerecht] als grote belemmerende en verstorende factor ziet in de groei mogelijkheden van de afdeling F”.
2.5 Op 15 december 2021 heeft M, Hoofd zorg, cluster snijdend, per e-mail het volgende aan C en D bericht: “Nog even een opsomming/wat input van punten die ik doorkrijg van de secretaresses over [verweerder]; - UBS kijkt hij niet in waardoor Semenanalyses of andere uitslagen niet beoordeeld worden of veel te laat; - Dossiers zijn niet op orde – er wordt regelmatig geen brief naar de HA gestuurd, geen doorstroomform...
De feiten. 2.1 Als gesteld en erkend, dan wel niet of onvoldoende weersproken, alsmede op grond van de inhoud van de overgelegde bescheiden, voor zover niet betwist, staat het navolgende vast.
2.2 Appellante is executeur-testamentair in de nalatenschap van haar in 2005 overleden vader. Als vertegenwoordigster van de erfgenamen geeft appellante aan Makelaardij B in P opdracht om te bemiddelen bij de verkoop van het tot de nalatenschap behorende woonhuis gelegen aan de X-xxxxxx 0 in O. De vraagprijs bedraagt aanvankelijk € 549.000,-- maar wordt in 2007 verlaagd naar € 519.000,-- en in 2008 verder verlaagd naar € 498.000,-- omdat voor de aankoop van het woonhuis geen belangstelling bestaat. Ook nadat beklaagde in 2008 de opdrachtenportefeuille van makelaar B overneemt be- zichtigt geen enkele aspirant-koper het woonhuis.
2.3 In de zomer van 2010 toont een zekere L daarvoor belangstelling maar dat leidt niet tot het sluiten van een koopovereenkomst. In maart 2011 bezichtigt L het woonhuis nog- maals waarna een koopovereenkomst wordt gesloten op basis van een koopsom van € 450.000,--. Aangezien L het voornemen heeft om de koopsom te betalen door middel van een door haar vanuit Nieuw-Zeeland nog te ontvangen eenmalige pensioenuitke- ring, is in artikel 16 van de op 9/22 april 2011 ondertekende koopakte de bepaling op- genomen dat L de koopovereenkomst uiterlijk op 16 juni 2011 kan ontbinden indien op die datum de desbetreffende uitkering nog niet door haar is ontvangen.
2.4 In juni 2011 verzoekt L om verlenging van de in artikel 16 opgenomen termijn met een periode van drie maanden. Beklaagde adviseert appellante om met dit verzoek in te stemmen waartoe appellante besluit. Met het oog op de verplichting van appellant om zich tegenover haar mede-erfgenamen te verantwoorden bericht beklaagde aan haar in zijn e-mail van 18 juni 2011 het navolgende: “De woning is verkocht aan koper, onder de voorwaarde dat zij het geld beschik- baar krijgen uit Nieuw Zeeland. Tot 16 juni jl. hadden zij daar de tijd voor, maar omdat het geld nog niet binnen was op dat moment, is er verlenging met 3 maan- den voor die termijn aangevraagd en toegestaan.
2.5 In zijn op 31 augustus 2011 aan L verzonden e-mail informeert beklaagde naar de stand van zaken met betrekking tot de te verwachten uitkering. L bericht aan beklaagde dat nog geen concreet vooruitzicht bestaat met betrekking tot het moment van de betaling. In zijn e-mail van 1 september 2011 aan klaagster bericht beklaagde aan haar het navol- ...
De feiten. Uit de stukken van het dossier blijkt dat eisers op 10 september 2013 een short-ski-reis naar VAL GARDENA (Italië) boekten voor 3 volwassenen, met xxxxxxxx op vrijdag 20 december 2013 en terugreis op dinsdag 24 december 2013. De boeking werd bevestigd op 20 september 2013. Deze reis omvatte vervoer heen en terug per slaapbus tussen Lummen en het hotel, verblijf in hotel A, in de formule halfpension met ontbijt vanaf de eerste dag tot het avondmaal op de laatste dag, en 3 dagen skipas. Het totaalbedrag van de geboekte reis bedroeg volgens de factuur (n° ALC14ET/124) 1.346,00 €.
De feiten. Xxxxxx boekten op 17 november 2012 bij verweerster, reisorganisator, een groepsreis (incl. vluchten) voor 2 personen naar MYANMAR voor een bedrag van € 3.190 voor twee personen. Samen met een excursiepakket, boekingskosten, en reis- en annuleringsverzekering bedroeg de totale pris € 3.407,02.
De feiten. Het scheidsgerecht gaat uit van de volgende feiten die erkend zijn dan wel door de ene partij zijn gesteld en door de andere partij niet of onvoldoende gemotiveerd zijn betwist.
6.1 Infraspeed is een projectvennootschap van een consortium van (oorspronkelijk) Sie- mens, Fluor en BAM en enkele financiële partners. Zij werd in 1999 opgericht met het doel mee te dingen naar de aanbesteding voor het aanleggen, beheren en onderhouden van de ondergrondse en bovengrondse werken van de HSL-Zuid.
6.2 Na het doorlopen van een Europese aanbesteding hebben de Staat en Infraspeed op 5 december 2001 de RIA gesloten, een Design Build Finance and Maintain (DBFM) contract op basis waarvan Infraspeed de onder- en bovenbouw van de hogesnelheidslijn HSL-Zuid van Amsterdam naar de Belgische grens (hierna: de HSL-Zuid) diende te ont- werpen, te financieren, te realiseren en voor de duur van 25 jaar (tot 2031) te onderhouden. Aan het eind