Beslissing van het Hof Tweede onderdeel. Overwegende dat artikel 21, 2, eerste lid, 3° van het Wetboek van de inkom- stenbelastingen (1964) onder winsten van nijverheids-, handels- of landbouwbe- drijven die omvat welke voortvloeien uit ondergewaardeerde activa, in de mate die door het artikel wordt gepreciseerd; Overwegende dat artikel 25, §1 van hetzelfde wetboek bepaalt dat, wanneer, bij het onderzoek van de rekeningen en inventarissen over een bepaald belastbaar tijdperk, met name in artikel 21, eerste lid, 3°, bedoelde onderwaarderingen van activa worden vastgesteld ze dan als winst van dat belastbaar tijdperk worden aangemerkt, zelfs indien ze blijken uit de boekhouding betreffende vorige belast- bare tijdperken, tenzij de belasting-plichtige bewijst dat ermee rekening werd ge- houden bij het bepalen van het fiscaal resultaat van deze laatste tijdperken; Overwegende dat het arrest oordeelt "dat de litigieuze meerwaarde gebleken is uit het onderzoek van de boekhouding van (eiseres) voor het jaar 1990" op grond dat een bankrekening van eiseres in januari 1990 gecrediteerd werd met een voorschot op de verkoopprijs van een onroerend goed dat betaald werd ter uit- voering van een voorlopige koopovereenkomst van 28 december 1989; Dat het arrest aldus zijn beslissing om toepassing te maken van voornoemd ar- tikel 25bis niet naar recht verantwoordt; Dat het onderdeel gegrond is; OM DIE REDENEN HET HOF, Vernietigt het bestreden arrest; Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het ver- nietigde arrest; Houdt de kosten aan en laat de beslissing daaromtrent aan de feitenrechter over; Verwijst de zaak naar het Hof van Beroep te Bergen. 2 september 2004 - 1° kamer – Voorzitter en Verslaggever: de x. Xxxxxxxxxx, afdelings- voorzitter – Gelijkluidende conclusie van de x. Xxxxxx, advocaat-generaal – Advocaat: mr. Xxxxxxxxxxx.
1° KAMER - 3 september 2004
Beslissing van het Hof Tweede onderdeel. 1. Krachtens artikel 20, 1°, van de Arbeidsovereenkomstenwet is de werkgever verplicht de werknemer te doen arbeiden op de wijze, tijd en plaats zoals is over- eengekomen, inzonderheid, zo de omstandigheden dit vereisen en behoudens strijdige bepalingen, door de voor de uitvoering van het werk nodige hulp, hulp- middelen en materialen ter beschikking te stellen. Het begrip hulpmiddelen omvat niet alleen gereedschap, maar slaat ook op hulpmiddelen van andere aard zoals de kosten, verbonden aan de uitvoering van de arbeidsovereenkomst. De partijen in de arbeidsovereenkomst kunnen dienvolgens overeenkomen dat de kosten, verbonden aan de uitvoering van de arbeidsovereenkomst en die in be- ginsel ten laste zijn van de werkgever, door de werknemer dienen te worden ge- dragen.
2. De overeenkomst, die ertoe strekt die kosten ten laste te leggen van de werknemer, mag evenwel niet tot gevolg hebben dat door de betaling van die kosten de werknemer niet meer de volledige beschikking heeft over het bij alge- meen verbindend verklaarde collectieve arbeidsovereenkomst bepaalde mini- mum loon. De niet-betaling van dit minimumloon is een misdrijf krachtens artikel 42 van de Loonbeschermingswet en artikel 56 van de CAO-wet en in strijd met artikel 20,3°, van de Arbeidsovereenkomstenwet. De partijen kunnen dienvolgens, mede krachtens artikel 6 van de Arbeidsover- eenkomstenwet, op straffe van nietigheid, in de arbeidsovereenkomst of tijdens de uitvoering ervan geen afwijking overeenkomen van dit verschuldigd mini- mumloon.
3. Met de in randnummer 2 van dit arrest weergegeven reden en de reden dat de eiseres dit in een brief van 28 september 1998 en in haar conclusies voor de eerster rechter toegaf, beslist het arrest naar recht dat de verweerder gerechtigd is op de terugbetaling van de door hem gedragen kosten van de uitvoering van de arbeidsovereenkomst, in zoverre deze het hem verschuldigd minimumloon heb- ben verminderd.
4. De verweerder voerde in zijn verzoekschrift in hoger beroep en in zijn ap- pelconclusie aan dat hij een gedeelte van zijn loon moest gebruiken voor de beta- ling van de kosten om zijn arbeidsovereenkomst uit te voeren, zodat hij niet vol- ledig over zijn minimumloon kon beschikken en dat derhalve de clausule in de arbeidsovereenkomst, krachtens welke hij alle beroepslasten diende te dragen, niet aanvaardbaar was en een inbreuk uitmaakte op de sectoriële collectieve ar- beidsovereenkomst in de mate hij niet over het minimumloon kon beschikken. Zodoende ...