De verdere beoordeling. 5.1 In deze procedure moet in de eerste plaats de vraag worden beantwoord of verweerster een beroep kan doen op de uitzondering van artikel 7:666 BW. In dat artikel is bepaald dat de artikelen 7:662 tot en met 665 BW niet van toepassing zijn op een overgang van onderneming indien de werkgever in staat van faillissement is verklaard en de onderneming tot de boedel behoort. Volgens eisers vallen doorstartsituaties die zijn voorbereid door middel van een pre-pack in het algemeen niet onder deze uitzondering.
5.2 Naar het oordeel van het Scheidsgerecht is dat wel het geval. Het staat namelijk vast dat verweerster de activa van de curatoren heeft gekocht. Dat deze verkoop door middel van een niet in de wet geregelde pre-pack is voorbereid vóór het faillissement maakt dit niet anders. Eisers hebben hun ontslagbescherming verloren als gevolg van het faillissement, niet als gevolg van de doorstart.
5.3 Eisers hebben betoogd dat artikel 7:666 BW op grond van Xxxxxxxxx 2001/23/EG buiten toepassing moet blijven omdat de intentie van partijen bij de pre-pack was gericht op continuering van het L.. Zij hebben voor dit standpunt een beroep gedaan op rechtspraak van het Europese Hof van Justitie, onder andere op het Xxxxx-arrest van 7 februari 1985, NJ 1985, 900. Verweerster heeft betwist dat haar intentie was gericht op continuering van het L.. Zij heeft aangevoerd dat zij van meet af aan van plan is geweest om het oude L. om te vormen naar een dagbehandelingscentrum en dat zij aan dat plan ook voortvarend uitvoering heeft gegeven. Het Scheidsgerecht stelt vast dat de opdracht van de rechtbank aan de stille bewindvoerders/curatoren ook is geweest het realiseren van een zo hoog mogelijke opbrengst voor de schuldeisers. Gelet hierop hield de verkoop van de activa vanuit de failliete boedel mede de liquidatie van het vermogen van de failliet ten behoeve van de schuldeisers in. Dit brengt mee dat op grond van de richtlijn en de duidelijke tekst van artikel 7:666 BW de regels voor overgang van onderneming niet van toepassing zijn. Het arrest van het Britse Court of Appeal van 20 december 2011, waarop eisers een beroep hebben gedaan, kan ook niet tot een ander oordeel leiden. Dit arrest heeft volgens eisers betrekking op bewindvoeringsprocedures naar Engels recht. Deze procedures kunnen niet gelijk gesteld worden met een faillissement naar Nederlands recht waaraan een voorbereiding door middel van een pre-pack is voorafgegaan. Eisers hebben het betoog dat dit wel het geval is...
De verdere beoordeling. 18. In dit vonnis zullen dezelfde definities worden gehanteerd als in het tussenvonnis, tenzij uitdrukkelijk anders vermeld.
19. Bij tussenvonnis heeft het scheidsgerecht partijen in de gelegenheid gesteld zich nader uit te laten over drie omstandigheden die het voor de verdere beoordeling van een proportionele billijke EMS vergoeding mogelijk relevant acht:
a) de kabeldoorgiftevergoedingen die in het verleden zijn voldaan en hoe deze destijds over de verschillende groepen Hoofdmakers werden verdeeld (overweging 80 onder (i));
b) de wijze waarop de BMS vergoeding tot stand is gekomen (overweging 80 onder (ii)); en
c) de vergoeding van € 1 miljoen die RODAP voor het jaar 2015 aan de CBO’s heeft voldaan (overweging 80 onder (iii)). Tevens heeft het scheidsgerecht RODAP in de gelegenheid gesteld om toe te lichten in welke mate de kosten van content, de derdenrechten, het platform en de technische kosten in direct verband staan met het genereren van hogere netto-opbrengsten bij de exploitatie van filmwerken via het EMS platform (overweging 81). Verder heeft het scheidsgerecht partijen in de gelegenheid gesteld zich uit te laten over de redelijkheid van de EMS vergoeding zoals die uit de door het scheidsgerecht in het tussenvonnis gegeven voorlopige beslissingen resulteert (overweging 43).
20. Het scheidsgerecht acht het dienstig om allereerst, in overweging 21 tot en met 24, in te gaan op het verzoek van RODAP om terug te komen van een deel van het tussenvonnis en om daarna vast te stellen welke omstandigheden het voor de vaststelling van de EMS vergoeding niet relevant acht. De gebundelde S-VOD omzet
21. XXXXX heeft het scheidsgerecht verzocht om zijn voorlopig oordeel te heroverwegen dat voor de allocatie van de omzet die gegenereerd wordt met bundels die opgebouwd zijn uit meerdere diensten geen rekening behoeft te worden gehouden met het daadwerkelijke gebruik van de S- VOD dienst die onderdeel uitmaakt van een bundel.
22. Volgens XXXXX maakt ongeveer twee derde van de bundelklanten momenteel geen gebruik van de meegebundelde S-VOD dienst. In de regel maken S-VOD diensten deel uit van relatief hoog geprijsde bundels. Deze bundels bieden significant hogere internetsnelheden en dat is veelal de reden dat deze klanten deze dienst afnemen. Bij bundelproposities betalen de consumenten een substantieel lagere bundelprijs dan de som van de afzonderlijke tarieven van de stand alone diensten die deel uit maken van de bundel. Distributeurs kunnen de consumenten deze...
De verdere beoordeling. Anders dan Xxxxxxxxx heeft aangevoerd (zie 1.7) is het niet ontoelaatbaar dat Xxxxxxxx zich in zijn memorie na deskundigenbericht op het standpunt heeft gesteld dat de Ondernemings- kamer terug zou moeten komen van haar beoor- deling in het tussenarrest. Xxxxxxxxx heeft op dat betoog ook voldoende kunnen reageren, zowel in zijn daaropvolgende antwoordakte, als bij plei- dooi.
De verdere beoordeling. 3.1. De rechtbank heeft in de tussenbeschikking van 17 december 2021 voorshands een afhoe- lingsperiode gelast, ingaande 17 december 2021. Tijdens de mondelinge behandeling op 23 decem- ber 2021 hebben [verzoekster sub 2] c.s. en Rabo- bank gesproken over de wijze waarop [verzoek- ster sub 2] c.s. enerzijds een toereikende vervangende zekerheid ex artikel 376 lid 7 Fw kan stellen en anderzijds de voor voortzetting van haar onderneming benodigde kredietruimte kan blijven benutten.
3.2. Partijen hebben afspraken gemaakt en deze afspraken vastgelegd in de akte van 14 januari 2022. Partijen zijn overeengekomen dat:
a. de positie van Rabobank wordt bepaald op de stand per 5 november 2021 en gedurende het WHOA traject niet zal verslechteren, zodat de positie van Rabobank (zowel qua openstaande schuld als qua zekerhedenpositie) bij het aanbie- den van het akkoord minimaal gelijk is aan de positie per 5 november 2021;
b. Rabobank gedurende de afhoelingsperiode geen aflossingen op de leningen die zien op de periode na 5 november 2021 (automatisch) zal incasseren van de rekening(en) van [verzoekster sub 2] c.s. noch de aflossingen zal verrekenen met creditgelden noch de aflossingen op enigerlei wij- ze onderdeel zullen zijn van het betaalsysteem c.q. invloed hebben op het bepalen van het vrij be- schikbare bedrag.;
c. [verzoekster sub 2] c.s. gedurende het WHOA traject de maandelijks verschuldigde rente en eventuele kosten tijdig en volledig zal betalen aan Rabobank, bij gebreke waarvan Rabobank de ren- te en kosten mag verrekenen met de na 5 novem- ber 2021 bijgeschreven creditgelden;
d. het instellen van een betaalsysteem wenselijk is om invulling te geven aan het bepaalde in artikel 376 lid 7 Fw. Rabobank is niet bevoegd om tijdens de afhoelingsperiode over te gaan tot het doen van mededeling aan- en inning van (verpande) debi- teuren of verrekening van een vordering op [ver- zoekster sub 2] c.s. mits [verzoekster sub 2] c.s. aan Rabobank toereikende vervangende zeker- heid verstrekt zodat haar positie niet verslechtert vanaf 5 november 2021;
e. de vanaf 5 november 2021 ontstane nieuwe de- biteuren, de aangekochte voorraad en de nieuw ontstane creditgelden conform de financierings- overeenkomst en pandakte, onverminderd aan Rabobank worden verpand;
f. de vervangende zekerheid zoals bedoeld in arti- kel 376 lid 7 Fw kan bestaan uit: (toename) credit- saldi op de bij Rabobank aangehouden rekenin- gen van [verzoekster sub 2] c.s. vanwege bijschrijvingen verricht van...
De verdere beoordeling. De commissie heeft het volgende overwogen:
De verdere beoordeling. 2.1. De rechtbank blijft bij hetgeen in het tussenvonnis van 8 januari (hierna: het tussenvonnis) is overwogen en beslist en volhardt daarin.
2.2. ICTU vordert in deze zaak veroordeling van (primair) de Gemeente en (subsidiair) CGI tot betaling van de hoofdsom van € 418.260,70. Het betreft een vijftal facturen met betrekking tot Triple welke zij aan CGI heeft betaald ter hoogte van de zojuist genoemde hoofdsom van € (inclusief BTW): Factuurnummer Bedragen Factuurdatum / betaaldatum (vergoedingen €209.003,09 18-10-2011 /22-12-2011 16329732 (vergoedingen 23.339,15 05-01-2012/18-01-2012 (vergoedingen 2012) €151.170,46 27-01-2012/08-08-2012 (aanvullende diensten) € 32.725,00 (aanvullende diensten) € 2.023,00 / ICTU grondt haar vordering tot betaling jegens de Gemeente op (i) wanprestatie onder de overeenkomst, dan wel (ii) ongerechtvaardigde verrijking. De subsidiaire vordering tot betaling jegens CGI grond ICTU op (i) onverschuldigde betaling en/of (ii) ongerechtvaardigde verrijking.
De verdere beoordeling beoordeling commentaar op vraag 1
7.1. Op basis van de hiervoor geciteerde overwegingen heeft de rechtbank in het tussenvonnis voorgesteld als eerste de volgende prejudiciële vraag te stellen:
1. Dienen de artikelen 1 lid 1, 2 lid 1 sub b en 6 lid 1 Lrl aldus te worden uitgelegd dat onder “uitlening” als daar bedoeld mede is te verstaan het voor gebruik ter beschikking stellen - voor een beperkte tijd - zonder direct of indirect economisch of commercieel voordeel - op afstand - door middel van downloaden - op basis van een one user once [bedoeld is: one] copy model - via voor het publiek toegankelijke instellingen van een kopie in digitale vorm van auteursrechtelijk beschermde romans, verhalenbundels, biografieën, reisverslagen, kinderboeken en jeugdliteratuur?
7.2. VOB heeft gesuggereerd in de vragen de volledige titel van de richtlijnen op te nemen in plaats van de afkortingen. Die suggestie komt de duidelijkheid van de vragen wellicht ten goede en zal de rechtbank daarom overnemen.
7.3. Stichting Xxxxxxxxx heeft verzocht om deze vraag (en de overige vragen) niet te beperken tot romans, verhalenbundels, biografieën, reisverslagen, kinderboeken en jeugdliteratuur, maar uit te breiden tot alle werken van letterkunde, wetenschap of kunst in de zin van artikel 15c Aw. Daarover heeft de rechtbank echter al beslist (zie de hiervoor onder 6.1.3 en 6.1.4 geciteerde overwegingen). De rechtbank ziet geen reden om terug te komen op dat oordeel. Er bestaat geen grond om het Hof vragen te stellen over categorieën van werken die buiten het geschil vallen dat aan de rechtbank is voorgelegd. VOB heeft er uitdrukkelijk voor gekozen dat geschil te beperken tot bepaalde werken van letterkunde, wetenschap of kunst. Daarom mag en zal de rechtbank niet oordelen over alle werken van letterkunde, wetenschap of kunst. Dat er zich in de toekomst mogelijk ook geschillen gaan voordoen over andere werken, betekent niet dat de rechtbank buiten de vorderingen mag treden.
7.4. LIRA en Pictoright hebben gesuggereerd om in de vraag duidelijker te maken wat wordt bedoeld met het ‘one user one copy’ model. Die suggestie komt de duidelijkheid van de vraag wellicht ten goede en zal de rechtbank daarom overnemen.
7.5. De rechtbank neemt niet over de suggestie van LIRA en Pictoright om al in de eerste vraag de herkomst van het door de instellingen ter beschikking gestelde exemplaar te verwerken. Voor de overzichtelijkheid heeft de rechtbank de discussie over de herkomst van een werk gescheiden...