Beoordeling van het geschil Voorbeeldclausules

Beoordeling van het geschil. 5.1. De klacht richt zich tegen [beklaagde] te [plaats]; hij is lid van de NVM en aangesloten bij de afdeling 22 Zwolle. De Raad NVM is derhalve bevoegd om van de klacht kennis te nemen. 5.2. Bij zijn beoordeling neemt de Raad als uitgangspunt dat de makelaar de belangen van zijn opdrachtgever, de verkoper dus, diende te behartigen. Dit neemt echter niet weg dat hij diende te waken voor onjuiste beeldvorming bij klaagster en dat van hem in dat kader mag worden verwacht dat hij volledige en juiste informatie over het te verkopen object geeft. 5.3. Voor de continuïteit en daarmee de waarde van de onderhavige onderneming is het essentieel over de locatie te kunnen (blijven) beschikken in de vorm van een huurovereenkomst tussen (nieuwe) exploitant en pandeigenaar. Het gegeven dat de lopende huurovereenkomst is opgezegd en nog slechts enkele maanden looptijd kent, is naar het oordeel van de Raad cruciaal, omdat daarmee een procedure tot indeplaatsstelling materieel zinloos was geworden als alternatief voor het bereiken van overeenstemming met de verhuurders over een nieuwe huurovereenkomst. De positie van een huurder is in onderhandelingen met de verhuurder aanzienlijk sterker als partijen weten dat die nieuwe huurder bij gebrek aan overeenstemming gebruik kan maken van de wettelijke regeling tot indeplaatsstelling, waarbij hij in de rechten van de oude huurder treedt als aan de wettelijke vereisten is voldaan. Ook als de verhuurder daar bezwaren tegen heeft. 5.4. De Raad constateert dat de makelaar het feit dat de lopende huurovereenkomst was opgezegd, bewust heeft verzwegen. In zijn verweerschrift merkt hij daarover op: “Het klopt dat noch door mij, noch door [de Verkoper] is aangegeven dat de huurovereenkomst was opgezegd door Xxxxxxxxxx. Dit is ook heel bewust gedaan. Op het moment in de onderhandelingen dat bekend zou zijn dat de huurovereenkomst was opgezegd, zou er geen onderhandelingspositie meer zijn.” 5.5. Anders dan de makelaar is de Raad van oordeel dat een cruciaal gegeven als het feit dat de huurovereenkomst betreffende de te verkopen onderneming is opgezegd, tot de informatie behoort die de makelaar dient te verstrekken aan een gegadigde, nu die een essentieel belang heeft bij de (voortzetting) van) de huur. Daarbij weegt de Raad mee dat de opzegging van de huurovereenkomst voor klaagster niet kenbaar kon zijn, bijvoorbeeld door raadpleging van de openbare registers of eigen onderzoek en zij ter zake dus afhankelijk was van de door de verhuurders...

Beoordeling van het geschil. Uit de stukken en de afgelegde verklaringen voor zover wederzijds erkend althans niet of onvoldoende betwist, is het volgende komen vast te staan. 4.1. De betrokkene maakt bezwaar tegen de registratie in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van een verzendhuis krediet met contractnummer ****352. De registratie wordt gekenmerkt door een achterstandsmelding (A) op 29 augustus 2016. De overeenkomst heeft een werkelijke einddatum per 3 oktober 2017. 4.2. Ten aanzien van de technische juistheid van de registratie oordeelt de Commissie als volgt. Alvorens de deelnemer overgaat tot registratie van een achterstand, is zij reglementair verplicht daarvoor te waarschuwen (een zogenaamde ‘vooraankondiging’), zodat men nog in de gelegenheid wordt gesteld de registratie te voorkomen. In beginsel rust op de deelnemer de plicht om aannemelijk te maken dat zij een vooraankondiging heeft verzonden, indien de klager dat betwist. De administratie van de deelnemer kan tot bewijs strekken. Het is vaste jurisprudentie van de Geschillencommissie dat de deelnemer door overlegging van kopieën van brieven de verzending van de vooraankondiging aannemelijk kan maken. De deelnemer heeft daaraan voldaan. Uit de door de deelnemer overgelegde stukken is voldoende gebleken dat de deelnemer in augustus 2016 een brief heeft verzonden naar het bij haar bekende adres met daarin de vereiste vooraankondiging. Dat de betrokkene stelt de vooraankondiging niet te hebben ontvangen, doet aan het voorgaande niet af. 4.3. De registratie is technisch juist. Betrokkene heeft een aantal omstandigheden opgevoerd op grond waarvan hij van mening is dat de registratie niettemin moet worden geschrapt. Die omstandigheden wegen mee in de zogenaamde proportionaliteitstoets. Die houdt in dat de inbreuk op de belangen van de betrokkene niet onevenredig mag zijn in verhouding tot het met de registratie te dienen doel. Het belang van de registratie is enerzijds de betrokkene te beschermen tegen het aangaan van financiële verplichtingen die hij of zij niet kan dragen en anderzijds dat kredietverstrekkers middels het kredietregistratiesysteem in staat zijn de gegoedheid en het betaalgedrag van potentiële kredietnemers te toetsen en de afweging kunnen maken geen krediet te verlenen aan potentiële wanbetalers. Het hiertegenover staande belang van betrokkene is dat hij of zij in de gelegenheid is kredieten af te sluiten voor het doen van aankopen of zelfs van een woonhuis en daarin niet wordt belemmerd door een ne...

Beoordeling van het geschil. De commissie constateert dat voorafgaand aan de klachtbehandeling er correspondentie per e-mail heeft plaatsgevonden tussen klaagster en aangeklaagde en klaagster met de zorgverzekeraar. Bij de klachtbehandeling is klaagster bijgestaan door een klachtenfunctionaris zijdens aangeklaagde. De klachtbehandeling, vervat in de schriftelijke reactie van aangeklaagde op de klacht, heeft niet geleid tot een oplossing van de klacht. De commissie heeft op grond van het Meldformulier Geschil en de bijbehorende bijlagen vastgesteld dat de daarop gemelde klachten deels geen onderdeel uitmaakten van de klachtenprocedure. In vergelijk met het Meldformulier Klachten blijkt een vermeerdering van gedetailleerde, elkaar overlappende, uit elkaar voortvloeiende dan wel in elkaars verlengde liggende klachten, die niet bij klachtbehandeling aan aangeklaagde ter beoordeling zijn voorgelegd. De commissie heeft daarop beslist dat alleen klachten die in de klachtbehandeling op grond van het ‘Meldformulier Klachten’ zijn gemeld, onderwerp kunnen zijn van het te behandelen geschil. Deze klachten zijn aan aangeklaagde voorgelegd met het verzoek daarop te reageren in zijn verweerschrift. Voorop staat dat de commissie voorbij zal gaan aan de wens van klaagster om een open en eerlijk gesprek te hebben met aangeklaagde. Partijen hebben regelmatig met elkaar gesproken en ge- emaild, verder is een klachtenfunctionaris ingeschakeld zonder dat dit alles tot een voor partijen bevredigend resultaat heeft geleid, daarom is het voldoen aan deze wens van klaagster naar oordeel van de commissie niet opportuun. De commissie stelt vast dat zij op grond van de overgelegde stukken over voldoende informatie beschikt om tot een beslissing te komen. Aangeklaagde heeft nalatig gehandeld ten aanzien van het indienen van een volledige uitbreidingsaanvraag vergoedingen fysiotherapie (36+ aanvraag) bij de zorgverzekeraar aldus klaagster. Aangeklaagde heeft in zijn verweerschrift erkend dat hij uit servicegerichtheid en de lange behandelrelatie, maar ook omdat het gedrag van klaagster als zeer belastend werd ervaren en hij tegelijkertijd met haar begaan was, heeft toegezegd de 36+ uitbreidingsaanvraag te zullen doen bij de zorgverzekeraar. Ook heeft aangeklaagde aangegeven dat hij deze toezegging achteraf heeft betreurd. De commissie overweegt dat aangeklaagde met zijn toezegging bij klaagster een verwachting heeft gewekt en concludeert dat hij de gewekte verwachting niet tijdig is nagekomen. De stelling van klaa...

Beoordeling van het geschil. 5.1 De partijen verschillen in de eerste plaats van mening over de toepasselijkheid van de kennismakingsperiode zoals bedoeld in artikel 6 lid 9 van de maatschapsovereenkomst. Anders dan eiser is het Scheidsgerecht van oordeel dat de tekst van artikel 6 lid 9 gelezen in de context van de gehele maatschapsovereenkomst in samenhang met de toetredingsovereenkomst geen andere conclusie toelaat dan dat bij de toetreding van eiser tot de maatschap een kennismakingsperiode van zes maanden gold. Volgens eiser volgt uit de formulering dat de maatschap bij toetreding een periode van kennismaking van zes maanden ‘kent’ dat dit slechts een optie is die partijen kunnen en daarom expliciet moeten overeenkomen. Voor die uitleg bestaat echter geen aanknopingspunt in de tekst van artikel 6 lid 9. De desbetreffende bepaling luidt imperatief en aan ‘kent’ komt in deze context de betekenis toe van ‘geldt’. Uit de tekst volgt verder op geen enkele manier dat deze kennismakingsperiode alleen geldt indien de partijen dat nader en expliciet overeenkomen bij de toetredingsovereenkomst. Denkbaar is uiteraard wel dat de partijen in de toetredingsovereenkomst afspreken dat, in afwijking van de maatschapsovereenkomst, geen kennismakingsperiode zal gelden. Xxxxx heeft zich echter niet op het standpunt gesteld dat dit in zijn geval uitdrukkelijk is overeengekomen. Dat blijkt overigens ook niet uit de toetredingsovereenkomst. In de considerans van de toetredingsovereenkomst staat integendeel met zoveel woorden dat de partijen gebonden zijn aan de bepalingen van de maatschapsovereenkomst. 5.2 Volgens eiser moet worden aangenomen dat de partijen impliciet hebben bedoeld de kennismakingsperiode buiten toepassing te laten. Xxxxx beroept zich er in dit verband op dat volgens artikel 6 lid 9 pas na het einde van de kennismakingsperiode goodwill is verschuldigd aan de maatschap. Omdat hij via een inverdienregeling meteen bij het begin van de kennismakingsperiode goodwill is gaan betalen (door middel van maandelijkse inhouding op de bevoorschotting van zijn winstaandeel) en daarmee is afgeweken van artikel 6 lid 9, zou daarom de kennismakingsperiode in zijn geval niet gelden. Ook dat standpunt kan niet worden gehonoreerd. B heeft uitgelegd dat artikel 6 lid 9 ziet op het geval dat de toetredende maat het gehele bedrag van de goodwill ineens betaalt. Omdat menig toetreder dat bedrag niet meteen kan betalen, is er een mogelijkheid gecreëerd om de goodwill via een inverdienregeling te betalen. In d...

Beoordeling van het geschil. 4.1. Naar het oordeel van het Scheidsgerecht heeft verzoekster voldoende aannemelijk gemaakt dat om budgettaire en andere redenen een reorganisatie van F noodzakelijk was en dat als gevolg daarvan de functie van adjunct-directeur Personeel en Organisatie diende te worden opgeheven. Dat, zoals verweerder stelt, van bezuiniging geen sprake zou zijn geweest indien hij de functie van Hoofd Xxxxxxxxxx zou hebben aanvaard, is onjuist. Weliswaar zou – terwille van verweerder – op dit onderdeel de bezuiniging voorshands niet zijn gerealiseerd, maar dit betekent niet dat ook voor het overige van bezuinigingen zou zijn afgezien. Het Scheidsgerecht heeft er begrip voor dat verweerder de functie van Hoofd Xxxxxxxxxx niet heeft geaccepteerd. Dat – zoals verweerder meent – er nooit serieus sprake van is geweest dat hij voor die functie in aanmerking zou kunnen komen, is het Scheidsgerecht evenwel niet gebleken. Verweerder heeft naar de mening van het Scheidsgerecht onvoldoende aandacht geschonken aan een eventuele functie in de jeugdpsychiatrie. Nadat de algemeen directeur hem had verteld dat voor die functie een open sollicitatieprocedure gevolgd ging worden, had het – daargelaten of dat met succes zou zijn bekroond – op de weg van verweerder gelegen daarover nadere informaties in te winnen. Naar de mening van het Scheidsgerecht heeft verzoekster gemotiveerd aangetoond dat de zittende adjunct-directeur Facilitaire Xxxxx zowel uit hoofde van zijn dienstverband bij verzoekster als uit hoofde van zijn voor de functie van adjunct-directeur Bedrijfsvoering noodzakelijke kennis en ervaring, eerder voor laatstgenoemde functie in aanmerking kwam dan verweerder. Het Scheidsgerecht heeft uit de overgelegde stukken en hetgeen daarover ter zitting verder is opgemerkt, niet de indruk gekregen dat verzoekster, mede gelet op het Sociaal plan, aan verweerder een optimale begeleiding heeft gegeven bij het vinden van een oplossing voor de moeilijke positie waarin verweerder ten gevolge van de reorganisatie kwam te verkeren. Met name in de periode november 1993 tot augustus 1994 had het, xxxxxxx verweerder wellicht de indruk wekte zelf voor een oplossing te zullen zorgen, op de weg van verzoekster gelegen zich actiever met verweerder te bemoeien. 4.2. Gelet op hetgeen onder 4.1 is overwogen is het Scheidsgerecht van oordeel dat sprake is van verandering van omstandigheden welke van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst tussen verzoekster en verweerder dient te worden ontbonden. Het t...

Beoordeling van het geschil. Uit de stukken en de afgelegde verklaringen voor zover wederzijds erkend althans niet of onvoldoende betwist, is het volgende komen vast te staan. 4.1. De betrokkene maakt bezwaar tegen de registratie in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van een verzendhuis krediet met contractnummer ****321. De registratie wordt gekenmerkt door een achterstandsmelding (A) op 9 december 2015 en een bijzonderheidscode 2 ((restant)vordering geheel opeisbaar) op 29 december 2015. De overeenkomst heeft een werkelijke einddatum per 20 mei 2016. 4.2. Ten aanzien van de technische juistheid van de registratie oordeelt de Commissie als volgt. Alvorens de deelnemer overgaat tot registratie van een achterstand, is zij reglementair verplicht daarvoor te waarschuwen (een zogenaamde ‘vooraankondiging’), zodat men nog in de gelegenheid wordt gesteld de registratie te voorkomen. In beginsel rust op de deelnemer de plicht om aannemelijk te maken dat zij een vooraankondiging heeft verzonden, indien de klager dat betwist. De administratie van de deelnemer kan tot bewijs strekken. Het is vaste jurisprudentie van de Geschillencommissie dat de deelnemer door overlegging van kopieën van brieven de verzending van de vooraankondiging aannemelijk kan maken. De deelnemer heeft daaraan voldaan. Uit de door de deelnemer overgelegde stukken is voldoende gebleken dat de deelnemer 6 november 2015 een brief heeft verzonden naar het bij haar bekende adres met daarin de vereiste vooraankondiging. Xxxxxxxxxx heeft de brief niet ontvangen omdat hij geen adreswijziging aan de deelnemer heeft gestuurd. Het niet ontvangen van correspondentie ligt daarmee in zijn risicosfeer. De registratie van de A is derhalve conform de feiten en correct. 4.3. Een code 2 moet door de deelnemer worden geplaatst als de vordering geheel wordt opgeëist. De deelnemer heeft als datum bij de code vermeld 29 december 2015. Uit de stukken blijkt dat omstreeks die datum de vordering daadwerkelijk is opgeëist. In zoverre is ook de registratie van de code 2 in overeenstemming met de feiten en correct. 4.4. Betrokkene is het er niet mee eens dat de deelnemer de coderingen heeft aangebracht nadat hij contact opnam met de deelnemer. Echter, in het kader van een goed werkend CKI is het de deelnemer toegestaan de registratie met terugwerkende kracht aan te passen. 4.3. De registratie is technisch juist. Betrokkene heeft een aantal omstandigheden opgevoerd op grond waarvan zij van mening is dat de registratie niettemin moet worden ge...

Beoordeling van het geschil. Uit de stukken en de afgelegde verklaringen voor zover wederzijds erkend althans niet of onvoldoende betwist, is het volgende komen vast te staan. 3.1. De betrokkene maakt bezwaar tegen de registratie in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van een doorlopend krediet met contractnummer 106140833. Het geregistreerde bedrag is EUR

Beoordeling van het geschil. Uit de stukken en de afgelegde verklaringen voor zover wederzijds erkend althans niet of onvoldoende betwist, is het volgende komen vast te staan. 3.1. Betrokkene maakt bezwaar tegen de registratie in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van een restschuld hypotheek (zonder Nationale Hypotheekgarantie (NHG)) (nummer [Y]) met een 3 op 1 februari 2018 en ook een werkelijke einddatum per diezelfde datum. Betrokkene vordert tevens schadevergoeding ad EUR 1.750 euro. 3.2. Betrokkene en haar ex-echtgenoot zijn in 2010 gescheiden gaan wonen. Als gevolg daarvan zijn de woonlasten van betrokkene toegenomen. Er zijn betalingsproblemen ontstaan in de aflossing van de op beiden naam gesloten hypothecaire lening. Xxxxxxxxxx was voor die schuld hoofdelijk aansprakelijk, samen met de ex-echtgenoot. Op de hypotheek is medio 2011 een achterstandsmelding (A) aangebracht die in december 2011 weer is ingelopen waarna een H is geregistreerd. Eind 2012 is opnieuw een achterstand ontstaan, waarna in januari 2013 weer een A op de hypotheek is geregistreerd. In april 2013 is de woning te koop gezet en deze is in september 2013 verkocht, waarna een restschuld overbleef van EUR 103.480,11. Deze restschuld is per 1 januari 2017 geregistreerd in het CKI. De aangevochten registratie heeft hierop betrekking. Xxxxxxxxxx heeft met de deelnemer een betalingsregeling getroffen van in totaal EUR 29.000, waarvan betrokkene EUR 15.000 ineens heeft voldaan in januari 2015 terwijl de laatste termijn van de betalingsregeling in januari 2018 is voldaan. De registraties op de (oude) hypotheek zijn inmiddels uit het CKI verwijderd door schoning. 3.3. Betrokkene stelt dat de werkelijke einddatum van de registratie zou moeten zijn 21 januari 2015, zijnde de datum waarop partijen een betalingsregeling tegen finale kwijting zijn overeengekomen. Die stelling van betrokkene vindt echter geen steun in de afspraak die zij met de deelnemer heeft gemaakt. De deelnemer heeft bij het maken van de betalingsafspraak aan betrokkene bevestigd dat zij de registratie na ontvangst van het afgesproken bedrag zal aanpassen en een werkelijke einddatum (wat hetzelfde is als een praktisch laatste aflossingsdatum) zal toevoegen. Nu de deelnemer de laatste betaling in januari 2018 heeft ontvangen is de registratie ten aanzien van de werkelijke einddatum correct. Xxxxxxxxxx doet een beroep op disproportionaliteit. 3.4. De door betrokkene gestelde bijzondere omstandigheden wegen mee in de zogenaamde proportionaliteitst...

Beoordeling van het geschil. In de zaak 09/24: 4.1 De vordering tot schadevergoeding van xxxxx berust op drie gronden: i) De stichting is (welbewust) een toelatingsovereenkomst aangegaan met een plastisch chirurg, F., terwijl zij bij het aangaan ervan op de hoogte was dat deze niet wilde samenwerken met eiser. ii) De stichting heeft xxxxx onder dreiging met disciplinaire maatregelen gedwongen tot het aangaan van een samenwerkingsovereenkomst waarin zijn belangen schromelijk zijn verwaarloosd. iii) De stichting heeft de eenmanspraktijk van eiser uitgehold en zij heeft getracht eiser uit haar ziekenhuis weg te jagen. Deze gronden komen hierna achtereenvolgens aan de orde. 4.2 De grondslag onder i) kan niet tot toewijzing van schadevergoeding leiden. De stichting had immers geen verplichting aan de toelating tot haar ziekenhuis van een derde plastisch chirurg de voorwaarde te verbinden van het aangaan van een maatschap met eiser. Eiser heeft geen feiten gesteld waaruit die verplichting zou kunnen volgen. De toelatingsovereenkomst vereist een maatschap of een samenwerkingsovereenkomst. Het is niet aan de stichting te wijten dat de maatschap tussen H. en eiser is beëindigd en dat met eiser geen nieuwe maatschap is aangegaan, waardoor een maatschap tussen eiser en F. al was uitgesloten. Voor zover eiser aan de toenmalige voorzitter van de rvb verwijt dat deze hem niet erover heeft ingelicht dat F. niet met xxxxx in een maatschap wilde samenwerken, stuit dit verwijt in de eerste plaats hierop af dat daartoe geen verplichting bestond. Voorts heeft F. bij de mondelinge behandeling verklaard dat het aan eiser wel bekend was dat hij geen maatschap met hem wilde op grond van negatieve ervaringen in het verleden en blijkt dit ook uit een brief van 22 januari 2008 waarin wordt verwezen naar een gesprek op 19 januari 2008, tussen H. en eiser waarin dit aan de orde zou zijn gekomen. Xxxxx ontkent weliswaar zowel de ontvangst van deze brief als de inhoud van het gesprek, doch het is weinig aannemelijk dat deze brief niet is verstuurd. Ten slotte is doorslaggevend dat xxxxx zelf bij de gesprekken met kandidaten niet heeft gevraagd naar hun bereidheid met hem een maatschap te vormen, wetende (zo blijkt ook uit de memorie van eis) dat een van de kandidaten niet met hem wilde samenwerken. Dat eiser zulks als vanzelfsprekend aannam, is in elk geval een omstandigheid die geheel voor zijn rekening moet blijven. Het Scheidsgerecht acht niet uitgesloten dat de voorzitter van de rvb het niet opportuun heeft gev...

Beoordeling van het geschil. Van 1 februari 1985 tot 1 maart 1994 is A in een 40-uren dienstverband werkzaam geweest; hij heeft in die periode overuren gemaakt maar geen vergoeding daarvoor gevraagd of ontvangen omdat daarop ingevolge art. 3 Uitvoeringsregeling Overwerk eerst recht bestaat bij meer dan 16 overuren per week en hij zoveel overuren niet maakte. In maart 1994 is het dienstverband op verzoek van A, in verband met elders door hem te verrichten werkzaamheden, teruggebracht tot 80%, een werkweek van 32 uur. Niet gesteld of gebleken is dat A vanaf 1 maart 1994 per dag meer overuren is gaan maken dan vóór die tijd, zodat het Scheidsgerecht ervan uitgaat dat de verhouding gewone werktijd/overuren niet is veranderd. De bedoeling van de overwerkregeling voor deeltijdwerkers is blijkens art. 5 CAO te bewerkstelligen dat structureel overwerk wordt omgezet in een dienstverband, hetzij door de betrokkene hetzij door een nieuw aan te trekken kracht dan wel dat een vacature wordt geopend. Het is niet de bedoeling van A geweest het structureel overwerk om te zetten in een fulltime dienstverband, integendeel, hij heeft zijn fulltime dienstverband in verband met andere werkzaamheden teruggebracht; overigens is er niets veranderd vergeleken met zijn eerdere fulltime dienstverband. Het Scheidsgerecht is van oordeel dat het onder deze omstandigheden niet redelijk is dat overwerk van A dat eerst niet werd vergoed na 1 maart 1994 wel dient te worden vergoed. De overwerkregeling is niet geschreven voor deze situatie en dient daarom buiten toepassing te blijven. De vordering van A zal daarom worden afgewezen. De overige weren van het ziekenhuis behoeven thans geen bespreking meer. A zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het Scheidsgerecht en in de kosten van rechtsbijstand van het ziekenhuis.